ماه: دلو 1399

در ماه می امسال یک سلسله تظاهرات خشمگینانه  ،  در اعتراض علیه آنچه توهین قرآن توسط مقامات زندان گوانتانامو گفته میشد ، دوازده ولایت افغانستان را در بر گرفت .  این تظاهرات از جلال آباد شروع شد و به کابل ، لوگر ، وردک ، غزنی ، خوست و ولایات دیگر گسترش یافت . نیروهای امنیتی رژیم دست نشانده در چندین نقطه ، به سرکوب خونین این تظاهرات پرداختند و ده ها نفر را به قتل رساندند و یا زخمی ساختند  و تعداد زیادی را نیز دستگیر کردند . حامد کرزی  شخصا علیه این تظاهرات موضعگیری نمود و آنرا کار دشمنان مردم افغانستان خواند . مقامات امریکائی  گفتند که در مورد تحقیقات مینمایند و در صورتیکه این امر واقعیت داشته باشد ، عاملین آنرا مجازات خواهند کرد .          سلسله تظاهرات مذکور شکل مذهبی داشت و گرچه تقر یبا در همه جا – بخصوص در اوایل – بصورت خود بخودی شروع شد ، ولی در نهایت به  نحوی به نفع طالبان تمام شد .      واقعیت این است که درینمورد اساسا چیزی به نام حرکت انفرادی قابل مجازات این سرباز و یا آن افسر امریکائی مطرح  نیست . باند حاکم برامریکا یک باند بنیاد گرای عیسوی است . این باند از همان اول ، تجاوز بر افغانستان را جهاد مقدس عیسوی ( جنگ صلیبی ) خواند و به تعصبات و دشمن�ادامۀ مطلب

امپرياليست هاي امريكايي براي تجهيز و سازماندهي نيروهاي ارتجاعي اسلامي ، در جنگ عليه سوسيال امپرياليست هاي شوروي و مزدوران شان در افغانستان ، ميليارد ها دالر به مصرف رساندند تا مقاومت عليه اشغالگران سوسيال امپرياليست و دست نشاندگان شان را بخود وابسته سازند . پس از آنكه اشغالگران از افغانستان بيرون رفتند و پس از آنكه رژيم پوشالي نجيب با فروپاشي شوروي سوسيال امپرياليستي از هم پاشيد و قدرت به نيروهاي ارتجاعي اسلامي ( جهادي ها ) انتقال يافت ، امپرياليست هاي امريكايي درميان ” جهادي ها ” دست به انتخاب زدند و حزب اسلامي گلبدين حكمتيار و ” شوراي هماهنگي اسلامي ” تحت رهبري اش را بر گزيدند . دليل آن روشن بود : جناح مقابل حزب اسلامي يعني جناح تحت رهبري ” جمعيت اسلامي ” و” شوراي نظار ”  ، به امپرياليست هاي روسي ، نسبت به امپرياليست هاي امريكايي ، نزديكتر بودند .جنگ هاي خونيني كه ميان دو جناح ارتجاعي اسلامي وابسته به امپرياليست هاي امريكايي و روسي براي چند سال بر افغانستان مخروبه و مردمان بخاك و خون نشسته آن تحميل گرديد ، كشور ويرانه را بيشتر از پيش ويران ساخت و بربادي مردمان آنرا تداوم بخشيد . در اين سال ها نه تنها امپرياليست هاي امريكايي و متحدين شان و همچنان امپرياليست روسي و همركابان شان ، افغانستان را فر�ادامۀ مطلب

طرح پیشنهادی برای تدوین برنامه حزب سوسیال دموکرات افغانستان در شماره پانزدهم جریده “پیمان عدالت” منتشر شده است. این شماره نشریه مذکور بتاریخ 24 جدی 1383 (13 جنوری 2005 ) انتشار یافته است. این طرح پیشنهادی از سوی چندین گروه ارائه گردیده است که عبارت از: شورای دموکراسی برای افغانستان، سازمان انقلابی زحمتکشان افغانستان ( سازا) سازمان ولسی ملت، حزب عدالت و رفاء افغانستان، شورای انسجام ملی و مردمی افغانستان و انجمن وفاق ملی افغانستان.این ترکیب بخش عمده تسلیم طلبان قبلا منسوب به جریان دموکراتیک نوین (شعله یی ها) را تشکیل میدهد. حزب همبستگی افغانستان و حزب آزادیخواهان مردم افغانستان دو بخش دیگر تسلیم طلب از شعله یی های سابقه یا کسانی که شعله یی پنداشته می شدند، را در بر می گیرد. ولی آن دو “حزب” از گروه های متعدد تشکیل نگردیده اند ترکیب چندگانه ندارند.تسوید کنندگان طرح پیشنهادی برای تدوین برنامه حزب سوسیال دموکرات افغانستان نه تنها غیر از” سازا” همه بصورت عمده شعله یی های سابقه هستند، بلکه طرح برناموی شان نیز منسجم تر و منظم تراز آن دو بخش دیگر است. و صراحتا مواضع سوسیال دموکراتیک شان را توضیح و اعلام کرده اند. از این جهت است که طرح پیشنهادی برای برنامه حزب سوسیال دموکرات افغانستان باید مورد دقت و ارزیابی جدی ادامۀ مطلب

سناتورجان مکین امریکایی خواهان پایگاه های دایمی برای نیروهای امریکائی در افغانستان گردید. او که مدتی قبل در راس یک گروپ از سناتوران امریکائی که خانم کلینتن نیز در آن شامل بود، به افغانستان سفر نموده بود، پس از ملاقات با حامد کرزی، این خواستش را بر ملا ساخت. جاوید لودین سخنگوی رئیس جمهور رژیم دست نشانده از خواست سناتور امریکائی برای پایگاهای نظامی دایمی استقبال به عمل آورد و اعلام نمود که رسمی شدن این موضوع از طرف دولت افغانستان نیاز مند تصویب توسط پارلمان آینده کشور خواهد بود. به این ترتیب مهم ترین وظیفه عاجل و شاید هم غیر عاجلی که از هم اکنون برای پارلمان رژیم دست نشانده توسط اشغالگران امریکائی و حکومت پوشالی کرزی در نظر گرفته شده است، ” رسمیت بخشیدن” به حضور دایمی قوت های امریکائی در افغانستان است . اما این گفته ها هرگز به این معنی نیست که آنها اقدامات شان برای جا به جایی دایمی قوت های اشغالگر امریکائی در افغانستان را موکول به “تصویب” این موضوع توسط پارلمان آینده رژیم دست نشانده مینمایند. قوت های اشغالگر امریکائی بر مبنای یک استراتژی بین المللی و منطقوی امپریالیست های امریکائی برافغانستان تجاوز کرده و این کشور را اشغال کرده اند و می خواهند بصورت دراز مدت در این سر زمین با قی بمانند. به همینادامۀ مطلب

ستم بر زنان داراي سابقه تاريخي بس طولاني است . از همان زماني كه با از ميان رفتن سيستم كهن كموني , طبقات و مالكيت خصوصي در جوامع بشري بوجود آمد , نظام مادر سالاري از ميان رفت و با پيدايش و سلطه مرد سالاري , ستم بر زنان آغا گرديد .ستم بر زنان ثمره اي از تقسيم جامعه به طبقات و پيدايش مالكيت خصوصي است . در دوره نظام كهن كموني , كار ميان زنان و مردان طبق تفاوت هاي جنسي آنان تقسيم شده بود . پس از آنكه طبقات و مالكيت خصوصي بوجود آمد , اين تقسيم كار مبتني بر تفاوت هاي جنسي , تحت تاثير آن قرار گرفت و به يك تقسيم كار اجتماعي ستمگرانه تبديل گرديد . ابن ستمگري , در تمامي نظام هاي طبقاتي برده داري , فيودالي و سرمايه داري ادامه يافته و از محيط خانواده تا گستره هاي وسيع اجتماعي را در بر گرفته است . در طول اين دوره ها , ستمگري حاكم بر روابط ميان زنان و مردان , يكي از عوامل باز توليد مناسبات طبقاتي و مالكيت خصوصي بوده است . در خانواده پدر سالار يعني يكي از اولين ساختار هاي اجتماعي جامعه طبقاتي و تا حال موجود و مسلط , انقياد زنان وفرزندان وتسلط پدران ( مردان ) محور اساسي روابط خانوادگي محسوب مي گردد .قوانين و مقررات , افكار و عقايد و رسوم و عنعنات مسلط بر جوامع طبقاتي , كه زنان را ” ضعيفه ” , ” عاجزه ” , زير دست و قابل سر پرستي مي داند , در ادامۀ مطلب

فرا رسیدن اول می روز جهانی کارگر را به تمامی انقلابیون پرولتری و کارگران آگاه در جهان ، به ویژه به رفقای مان در افغانستان و سائر کشور ها تبریک می گوئیم .    اول می امسال مصادف است با اولین سالگرد تدویر موفقانه کنگره وحدت جنبش کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) افغانستان و تشکیل حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان . بدین مناسبت نیز مائوئیست های افغانستان و کل جنبش انقلابی انترناسیونالیستی را شاد باش می گوئیمیکسال قبل از امروز ، در اول می 2004 ( 1383 )  وحدت مارکسیست – لنینیست – مائوئیست های افغانستان در حزب کمونیست واحد ( حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان ) تامین گردید . دستیابی به برنامه و اساسنامه حزبی واحد محور اساسی این وحدت را تشکیل داد . این دستاورد ایدئولوژیک – سیاسی و تشکیلاتی ثمره مبارزه ایدئولوژیک – سیاسی چند ساله ای بود که در چوکات ” پروسه وحدت جنبش کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) افغانستان ) پیش رفت .   مسلم است که این مبارزه ایدئولوژیک – سیاسی همانند هر مبارزه جدی و پیچیده نمی توانست –  و نتوانست –  بدون فراز و نشیب و بصورت صاف و هموار پیش برود .    جریان مبارزه در چوکات ” پروسه وحدت جنبش کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) افغانستادامۀ مطلب

 نقد گذرائی  از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی …. ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ( از تحمیل تروریزم تاصدوردموکراسی)  ”  کتابی است که به تازگی منتشر شده است . تاریخ چاپ کتاب  سال 1384 گفته شده است که از قرار معلوم باید اوائل همین سال باشد . نگارنده کتاب فردی با نام اصلی یا مستعار ” و . آئیژ ” نمایانده شده است و ناشر آن نیز یک اداره نشراتی نا شناخته بنام ” اداره دار النشر افغانستان ” .  ولی به نظر می رسد که این مسئولیت گیری فردی در نگارش کتاب و مسئولیت گیری نشراتی اداره نشراتی نا شناخته در نشر” کتاب ” ، بکار گیری یک نوع تاکتیک ” هوشیارانه ” در بیان نظرات و مواضع یک گروه سیاسی است . ” کتاب ” در داخل کشور و همچنان در خارج از کشور پخش شده و بمثابه اعلام مواضع بخشی از بقیة الجیش سازمان  منحله ” ساما ” مطرح شده است . بطور مشخص این کتاب به عنوان اعلام مواضع ، توسط یکی از رهبران قبلی سازمان مذکور اینجا و آنجا توزیع شده و از محتویات آن دفاع به عمل آمده است . از این جهت نقد ” کتاب ” در واقع نقد نظرات و مواضع گروه مذکور است و نه نقد نظرات و مواضع یک فرد .                              کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … ” در 23ادامۀ مطلب

خیل عظیمی از جنایتکاران جنگی ” طالبی ” و ” جهادی ” ، متنفذین شریر محلی ، آخوند های مرتجع ، جنایتکاران ” خلقی ” و ” پرچمی ” ، بروکرات ها و تکنوکرات های خائن ظاهر شاهی و داود شاهی و تسلیم طلبان سابقا چپی ، برای ورود به پارلمان مرکزی و شوراهای ولایتی رژیم دست نشانده صف بسته اند . اینها مجموعا کسانی اند که برای شرکت در نمایشات امپریالیستی – ارتجاعی فریبنده انتخاباتی و در نهایت برای خدمتگزاری به اشغالگران امپریالیست امریکائی ، انگلیسی ، …. آگاهانه اعلام آمادگی کرده اند . اینها خائنین و وطنفروشان آگاه اند و آگاهانه برای خیانت و وطنفروشی کمر بسته اند . در میان مجموعه کاندیداهای این بازی نمایشی کمتر کسی را می توان یافت که نا آگاهانه و مبتنی بر توهمات در این میدان اتن داخل شده و به دهل امپریالیست های اشغالگر برقصد . چنانچه چنین کسانی موجود نیز باشند ، تعداد آنها بسیار قلیل و غیر قابل محاسبه است .  چانس ورود چنین افرادی به پارلمان مرکزی و حتی شورا های ولایتی رژیم پوشالی نیز شدیدا ضعیف است.اینچنین است که پارلمان مرکزی و شوراهای ولایتی آینده رژیم پوشالی که در نتیجه این انتخابات فرمایشی به میان می آیند ، مجامعی خواهند بود متشکل از خائنین و وطنفروشانی که آگاهانه برای اشغالگران امپریالیست امریکائی و متحدین شان ادامۀ مطلب

در نقد مختصری که از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … ” نوشته ” آئیژ ” در شماره هشتم شعله جاوید به عمل آمد گفته شد که این کتاب بیان کننده نظرات یک شخص نیست ، بلکه نظرات یک جناح از بقیة الجیش ” ساما ” ، به عنوان یک سازمان منحله است . ملاحظاتی در مورد هر دو نکته این نتیجه گیری از طرف بعضی از خوانندگان شعله جاوید به عمل آمد ؛ یکی اینکه به قدر کافی روشن نیست که کتاب مذکور بیان کننده نظرات یک جناح از سامائی ها باشد و دیگر اینکه کاملا ثابت نیست که ” ساما ” دیگر به عنوان یک سازمان وجود نداشته باشد و منحل شده باشد . در همان نقد مندرج در شماره هشتم شعله جاوید گفته شد که کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … ” توسط یکی از رهبران سابق سازمان منحله مذکور به مثابه بیان کننده نظرات و مواضعش در داخل و خارج پخش گردیده است . لذا به خوبی روشن بود که کتاب مذکور توسط یک شخص منفرد نوشته نشده است ، بلکه به جناحی از بقیةالجیش ” ساما ” تعلق دارد . همچنان بخوبی مشخص بود که ” ساما ” به عنوان یک سازمان سیاسی از چندین سال به اینطرف در مورد مسائل سیاسی هیچگونه موضعگیری ای به عمل نیاورده است ، منجمله در مورد تجاوز امپریالیست های امریکائی و متحدین شان بر افغانستان ، اشغال این کشور و ایجاد و شکلدهی یک رژیم دست نشانده . از این جه�ادامۀ مطلب

شهریور ( سنبله ) 1384             حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان یکی از احزاب شرکت کننده در «جنبش انقلابی انترناسیونالیستی» است که از وحدت « حزب کمونیست افغانستان »، « سازمان  پیکار برای نجات افغانستان » و « اتحاد انقلابی کارگران  افغانستان » ایجاد شده است. کنگره وحدت جنبش کمونیستی (مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی) افغانستان در اول ماه مه 1383 برگزار شد. ارگان این حزب « شعله جاوید » نام دارد. در مورد انتخابات پارلمانی جاری در افغانستان چه فكر می كنيد؟▪ انتخابات در يک نظام مبتنی بر استثمار و ستم يک دام فريب است. انتخابات در کشور های نيمه فئودالی – نيمه مستعمراتی پرده نازکی است برای استتار استبداد حاکم بر جامعه. حتی در کشور های پيشرفته سرمايه داری که گويا انتخابات سرمايه دارانه زمينه و مايه ای دارد، مفهوم حقيقی انتخابات اين است که مردم هر چند سال بعد يک بار فرصت می يابند که از ميان استثمار گران کسی و يا کسانی را برای حکومت کردن بر خود انتخاب کنند. اما انتخابات جاری پارلمانی در افغانستان، انتخاباتی در اين سطوح نيز نيست.اين انتخابات حتی يک انتخابات معمولی ارتجاعی در يک کشور نيمه فئودال – نيمه مستعمره نيست، بلکه به اصطلاح انتخاباتی است که در يک کشور تحت اشغال ادامۀ مطلب

دموکرات نمائی مدرنیزم اسلامی درین اواخر ” علی محقق نسب ” ،  مسئول مجله ” حقوق زن ” ، به جرم ” توهین نسبت به اسلام ” به محاکمه کشانده شد و حکمی مبنی بر دو سال زندان از طرف محکمه دیوان امنیت عامه کابل دریافت کرد . او در شماره هفتم مجله ” حقوق زن ” مقاله ای تحت عنوان ” ارتداد از دیدگاه قرآن ” نوشته بود . نشر همین مقاله باعث شد که او بلافاصله دستگیر شده و به محاکمه کشانده شود . جریان دستگیری و محاکمه ” محقق نسب ” سر و صدای زیادی  در میان ژورنالیست ها و محافل مطبوعاتی بوجود آورد . ” کمسیون بررسی تخطی های رسانه ئی ” که وزیر اطلاعات و فرهنگ رژیم ریاست آنرا به عهده دارد ، دستگیری ” محقق نسب ” توسط پولیس و محاکمه اش را توسط قضا بدون اطلاع و صوابدید این کمسیون ، یک عمل غیر قانونی اعلام نمود . این کمسیون جزای” محقق نسب ” را بر طرفی از مدیریت مسئول مجله حقوق زن تعیین نموده و خواهان آزادی وی گردید و سر انجام از کرزی خواست که شخصا درینمورد مداخله نماید . کمسیون حقوق بشر افغانستان نیز علیه این دستگیری و محاکمه موضعگیری نمود . علاوتا اعتراضات مکرری توسط محافل ژورنالیستی صورت گرفته و عمل پولیس و قضا به عنوان نقض حق آزادی بیان محکوم گردید . کسانی مثل ” محمد محقق ” ، وزیر پلان سابقه رژیم که فعلا رئیس ” حزب وحدت اسلامی مردم افغانستاادامۀ مطلب

پارلمان پوشالی تبلوری از بحران مشروعیت رژیم دست نشانده اینک با شروع جلسات پارلمان رژیم دست نشانده ، گویا هر سه قوه دولتی ( قوه اجرائیه ، قوه قضائیه و قوه مقننه ) حاکمیت پوشالی عملا تکمیل گردیده و افغانستان دارای یک دولت منتخب گردیده است . اما آنچه واقعیت دارد این است که :  سرهمبندی انتخابات پارلمانی نمایشی توسط اشغالگران امپریالیست و شروع جلسات پارلمان پوشالی ، نه تنها بحران مشروعیت رژِیم دست نشانده را از میان نبرده است ، بلکه بیشتر از پیش بر حدت و شدت آن افزوده است . مجموع کسانی که فعلا  با حمل عنوان فریبنده و دروغین ” نمایندگان مردم ” ، پارلمان رژیم را تشکیل می دهند ، صرفا با نه فیصد ( 9 % ) مجموع آراء واجدین شرایط شرکت در انتخابات ، به این ” مقام ” دست یافته اند ، آنهم در انتخاباتی که پر از تقلب و ریا کاری بود . این انتخابات نه تنها توسط اکثریت بسیار بزرگ توده های مردم تحریم گردید ، بلکه جمع کثیری از کاندیداهای آن نیز از قبول نتایجش سر باز زدند و در مرکز و ولایات ده ها راهپیمائی و تظاهرات اعتراضی علیه آن بر پا کردند . در واقع انتخابات سرهمبندی شده توسط اشغالگران امپریالیست و خائنین ملی دست نشانده شان ، بهتر از این نمی توانست باشد . بخش بزرگی از اعضای پارلمان حاکمیت پوشالی را آن کسانی تشکیل مادامۀ مطلب

پاسخ به یک ” دشنامنامه ” (( حجت الاسلام ” کمونیست ” ، داروغه ” جرگه مارکسیست – لنینیست – مائوئیست ها )) عنوان یک نوشته چند صفحه ای است که به قول نویسنده یا نویسندگان آن یک (( تبصره کوتاه بر نقد ” شعله جاوید انترنیتی ” از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی )) محسوب می گردد . این نوشته در نقد از مقاله ” تسلیم طلبی پارلمانتاریستی ” مندرج در شماره هشتم ” شعله جاوید ” به رشته تحریر در آمده است و نویسنده آن خود را با نام مستعار ” نادر ” و یکی از خوانندگان کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ” معرفی کرده است .                                                 این ” تبصره کوتاه ” اگر از یکطرف ” دشنامنامه ” ای علیه هیئت تحریر ” شعله جاوید ” و ” حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان ” و حتی ” جنبش انقلابی انترناسیونالیستی ” است ، از جانب دیگر ” دفاعیه ” ای غرا از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ” و نویسنده یا نویسندگان آن به شمار می رود .                               نحوه قلمفرسائی نویسنده یا نویسندگان نوشته نشان می دهد که آنها نه تنها دادامۀ مطلب

استراتژِی موقت توسعه ملی یا دوام اشغال ؟ پس از برگذاری انتخابات فرمایشی برای پارلمان رژیم دست نشانده و تشکیل پارلمان پوشالی ، چنین وانمود می شود که قوای ثلاثه دولتی ( قوای مجریه ، قضائیه و مقننه ) در افغانستان تکمیل گردیده و این کشور دیگر دارای یک دولت ملی منتخب گردیده است . به این ترتیب  پروسه آغاز شده از به اصطلاح کنفرانس بن ، که چیزی جز تجمع خائنین ملی در زیر بال و پر امپریالیست ها نبود ، پایان یافته تلقی میگردد . در آن مجمع امپریالیستی – ارتجاعی پیش بینی شده بود که پروسه شکل دهی رژِیم دست نشانده در ظرف دو سال تکمیل می گردد . چنین وانمود شده بود که از آن پس رژیم حاکم بر افغانستان قادر به دفاع مستقلانه از موجودیت و امنیت مورد ضرورتش خواهد بود و ضرورتی برای حضور قوای اشغالگر خارجی وجود نخواهد داشت . اما این پروسه ، نه دو سال ، بلکه چهار سال را در بر گرفت ، ولی با وجود آن هنوز رژیم پوشالی قادر به دفاع مستقلانه از موجودیت و امنیت مورد ضرورتش نیست . در کنفرانس لندن ، که در نوع خود چهارمین کنفرانس بین المللی بعد از کنفرانس های بن ( 2001 ) توکیو ( 2002 ) و برلین ( 2004 ) بود ، نمایندگان 60 دولت خارجی و نهاد های بین المللی امپریالیستی و ارتجاعی ، یکجا با نمایندگان رژیم دست نشانده ، رسما فیصله کردند که قوای اشغالگر ادامۀ مطلب

هراتدرگیری های مسلحانه میان سنی ها و شیعیانبیش از 350 نفر کشته و زخمی روز عاشورا ( پنجشنبه – 20 دلو 1384 ) درگیری های مسلحانه شدیدی میان سنی ها و شیعیان در شهر هرات به وقوع پیوست که تا دو روز دیگردوام نمود . رسانه های خبری مربوط به رژیم دست نشانده و همچنان رسانه های خبری خارجی ، تعداد افراد کشته شده در این درگیری ها را چهار نفر و تعداد زخمی ها را در حدود یکصد و پنجاه نفر اعلام کردند . اما این گزارش واقعیت ندارد و بر اساس کم دامنه نشان دادن ابعاد فاجعه تهیه و پخش گردیده است . شاهدان عینی تعداد کشته شده ها در این درگیری ها را بیشتر از پنجاه نفر و تعداد زخمی ها را بیشتر از سیصد نفر تخمین می زنند که تعدادی از  آنها در جریان درگیری میان سنی ها و شیعیان زخمی یا کشته شده اند و تعداد دیگری در برخورد با قوای امنیتی دولتی . کسانی که در جریان درگیری ها کشته شده اند ، اصلا جنازه های شان به شفاخانه آورده نشده اند  . همچنان کسانی که زخم های شان شدید و خطرناک نبوده است ، نیز به شفاخانه آورده نشده اند . چهار نفر از زخمی ها در شفاخانه مرده اند و وضعیت تعداد دیگری از  آنها نیز وخیم خوانده شده است . شاهدان عینی می گویند که از جانب سنی ها ، تعداد کشته شده ها به به 43 نفر و زخمی ها به 288 نفر می رسند . یکی از کارکنان شفاخانه می گفت ک�ادامۀ مطلب

پاسخ به یک ” دشنامنامه ” ( قسمت دوم ) پارلمانتاریزم و مبارزه پارلمانی از رکیک گوئی ها و لهجه لومپنامه ” دشنامنامه ” میگذریم و نتیجه گیری آنرا از مبحث پارلمانتاریزم و مبارزه پارلمانی بطور خلاصه بیان میکنیم . ” دشنامنامه ” مدعی است که کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ”  طرفدار مبارزه پارلمانی است و نه طرفدار پارلمانتاریزم به عنوان یک مشی استراتژیک که مشی رویزیونیستی است . ” دشنامنامه ”  ادعا دارد که ” شعله جاوید ” این دو مفهوم را یا از روی بد نیتی و یا به دلیل کمبود فهم با هم خلط کرده است . ” دشنامنامه ” نقل قول هائی از لنین و استالین می آورد تا نشان دهد که آنها و کلا حزب بلشویک طرفدار مبارزه پارلمانی بوده و ازاین عرصه مبارزاتی استفاده کرده اند و لذا در افغانستان کنونی نیز می توان به مبارزه پارلمانی دست زد . ببینیم موضوع از چه قرار است ؟                                              در سطور قبلی این نوشته گفتیم که عامل تعیین کننده در حرکت های فعلی ” آئیژ – نادر و شرکا، ” ، موجودیت و فعالیت حزب راجستر شده و تسلیم طلب پارلمانتاریستی است که با تائید پروسه جاری تجاوز و اشغالگری امپریالیستی ، ادامۀ مطلب

سر و صدا ها در مورد ” شعله یی ها ” از چندی به اینسو سر و صدا ها در مورد شعله ئی ها قوت گرفته است . منشاء و منبع اصلی این سرو صدا ها ترکیب رژیم دست نشانده بمثابه یک رژیم متشکل از جناح های مختلف قدرت و رقابت میان این جناح ها است . یکی از جناح های قدرت در رژیم دست نشانده ، چه در حکومت و چه در پارلمان ، را کسانی تشکیل می دهند که سابقه شعله ئی داشته اند و یا بهر حال این چنین سابقه ئی به آنها نسبت داده می شود . گر چه بطور قطع ، این افراد یک جناح متشکل ویک پارچه را تشکیل نمی دهند ، اما ” جهادی ” های شامل در ترکیب رژیم مجموع اینها را بنام شعله ئی های در قدرت یاد می نمایند و از بابت اینکه گویا قدرت ” مائوئیست ها ” در رژیم زیاد است ، مدام شکوه وشکایت و جار و جنجال براه می اندازند . موقعیکه حامد کرزی لیست وزرای کابینه اش را اعلام کرد و آن لیست را به پارلمان رژیم فرستاد ، سر و صدای برهان الدین ربانی بلند شد که اکثریت وزرای پیشنهادی را کمونیست ها و مائوئیست ها تشکیل می دهند . حساسیت برهان الدین ربانی و کل جمعیت اسلامی و شورای نظاری ها بیشتر از همه روی رنگین سپتنا به مثابه وزیر خارجه پیشنهادی بجای عبدالله عبدالله بود . ولی نه تنها سپنتا بلکه دو وزیر پیشنهادی دیگر نیز که یک زمانی شعله ئی بوده اند ، از پارلمان رای اعتماد گرفتند . ادامۀ مطلب

پاسخ به یک دشنامنامه بخش سوم نتیجه گیری تسلیم طلبانه از جنگ مقاومت ضد سوسیال امپریالیزم شوروی در صفحه پنجم و ششم ” دشنامنامه ” نتیجه گیری غلط و تسلیم طلبانه ای از جنگ مقاومت ضد سوسیال امپریالیزم شوروی به عمل می آید : ” … اگر کسی بخواهد راه افتادن جنگ همگانی مردم ما را علیه تجاوز شوروی نمونه بیاورد باز هم خلط شرایط و نتیجه گیری اشتباه کرده است . در آن زمان آن جنبش همگانی مردم بطور خود جوش راه افتاد و نیروهای سیاسی مختلف اجبارا بدنبال آن رفتند . همه شاهدیم که یکی از دلائل حالات موجود و نفوذ و تسلط نیروهای امپریالیستی و ارتجاعی در کشور ما همان نبود تدارک امکانات و رهبری سالم در آن جنگ است ، یعنی با آنکه کشور در اشغال و مستعمره بود و مردم کاملا روحیه جنگ ضد تجاوزی داشتند و جنگ را هم آغاز کرده قهرمانانه جنگیدند ، ولی با نداشتن تدارک لازم و نبود یک ستاد رهبری پخته و آگاه با آنکه بیش از یک میلیون انسان قربانی دادند ، نتیجه اش به کجا کشید . این تجربه تلخی است که هرگز نباید تکرار شود . جنگ خلق بازیچه نیست که بتوان آنرا بخواست این و آن بکار برد . با تجربه تلخ و گران قیمتی که ما داریم ، تکرار چنین اشتباهی خیانت است . امید است عناصر پاک جنبش به این مسئله توجه کنند . ” به این ترتیب ، ” دشنامنامه ” بر مبنای یک شناخادامۀ مطلب

نگاهی به طرح پیشنهادی مرامنامه سازمان روشنگران افغانستان طرح پیشنهادی مرامنامه سازمان روشنگران افغانستان یک نوشته 26 صفحه یی است که تاریخ انتشار آن 1384 و محل انتشار آن کابل وانمود گردیده است . این نوشته شامل مباحث ذیل است : مقدمه ، اوضاع جهانی و موقعیت کشور ما ، افغانستان در اوضاع کنونی ، نگاهی به گذشته جنبش مردمی افغانستان ، سازمان روشنگران افغانستان و برنامه کوتاه مدت و برنامه دراز مدت آن . ما این طرح پیشنهادی را برای اولین بار چند ماه قبل از طریق آدرس الکترونیکی شعله جاوید بدست آوردیم . ارسال کننده ، آن را ” برنامه جدید ساما ” خوانده بود . پس از آن در چندین مورد ،  کانال های مرتبط با بقایای ساما نیز این طرح پیشنهادی را در اختیار منسوبین حزب قرار داده اند . طرح پیشنهادی مرامنامه سازمان روشنگران افغانستان ، ادامه و تکمیل کننده طرحی است که سه سال قبل بنام ” انجمن کاکه های افغانستان ” بمیان آمده بود . آن طرح که در واقع توسط ” کاکه های ” قبلا سامائی رویدست گرفته شده بود ، برگشتی بود به همان ” عیار بازی ” های سابق . مسوده برنامه انجمن کاکه ها در سطح یک نوشته قلمی و در محدوده ” کاکه های ” قبلا سامائی باقی ماند  و نتوانست در سطح یک طرح پیشنهادی رسمی مطرح گردد . طرح پیشنهادی برنامه انجمن کاکه های ادامۀ مطلب

ارزیابی یک نقد از اساسنامه و برنامه حزبقسمت سومانتقادات از برنامه حزب برنامه حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان ، در واقع شامل چهار قسمت اصلی و یک قسمت ضمایم است :1 –  مسائل عام ایدئولوزیک – سیاسی ( مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم ؛ انترناسیونالیزم پرولتری ؛ اوضاع جهانی و جنبش جهانی کمونیستی )2 –  مسایل مربوط به اوضاع کنونی  افغانستان ( سیمای کنونی افغانستان ؛ مناسبات تولیدی  حاکم بر افغانستان ؛ طبقات اجتماعی جامعه افغانستان ؛ تضاد های اجتماعی مهم  شامل دو مسئله زنان و مسئله ملیت ها . )3 –  مسائل مربوط به انقلاب افغانستان ( جامعه مستعمره –  نیمه فئودال و تضاد های طبقاتی و اجتماعی آن ؛ مضمون و وظایف انقلاب ؛ جهتگیری انقلاب ؛ نیروهای محرکه انقلاب ؛ سه سلاح انقلاب ؛ مقاومت ملی مردمی و انقلابی ؛ اهداف انقلاب دموکراتیک نوین شامل اهداف سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی . )4 –  مسائل مربوط به استراتژی مبارزاتی یا جنگ مقاومت ملی مردمی و انقلابی به مثابه شکل مشخص کنونی جنگ خلق ( قدرت سیاسی از لوله تفنگ بیرون می آید ؛ قیام شهری و کودتا دو بیراهه ؛ جنگ مقاومت ملی مردمی و انقلابی جنگ توده یی عمدتا دهقانی تحت رهبری پرولتاریا ؛ محاصره شهر ها از طریق دهات ، جنگ طولانی ؛ مناطق پایگاهی انقلابی ؛ ارت�ادامۀ مطلب

تروریست کیست ؟ پاسخ به سناتور امریکایی سرویس خبری جهانی برای فتح –  9 اکتوبر 2006 در زیر نقطه نظرات یکی از خوانندگان سرویس خبری جهانی برای فتح در کتمندو را می خوانید . این خواننده خود را یک ” فیمینیست و فعال حقوق بشر که اکنون بطرف مائوئیست ها گرایش پیدا کرده ” معرفی کرده است . نامه سر گشاده او جوابی است به سیاستمدار معروف امریکایی سناتور اسپکتر . این سناتور به سبک و سیاق متفرعنانه ای که ویژه طبقه امپریالیستش می باشد به نیپال آمده بوده تا به نیپالی ها بگوید که باید مائوئیست ها را خلع سلاح کنند . او مائوئیست ها را ” تروریست ” خوانده و آنها را با سازمان حماس فلسطین و حزب الله لبنان مقایسه کرده است . روزنامه انگلیسی زبان کتمندو پست حاضر به چاپ این نامه سرگشاده نشده است . سرویس خبری ما بلافاصله پس از دریافت آن را درج می کند مایلم در مورد مطالبی که سناتور اسپکتر، صدر کمیته قضائی سنای امریکا، در پایان سفر تحقیقاتی اش به نیپال ابراز کرده ، اظهار نظر کنم . اشاره ام به حرفهائی است که در گزارش کتمندو پست به تاریخ 15 اگست از قول او نقل شد ه است . او می گوید : ” مائوئیست ها اگر صادق باشند و سلاح های شان را بر زمین بگذارند و پیرو دموکراسی باشند… می توانند در حکومت شرکت کنند… ما مشتاقیم که یک سازمان تروریستی تروریزادامۀ مطلب

هیاهوی مبارزه با فساد در این اواخر هیاهوی زیادی پیرامون فساد و مبارزه علیه فساد در میان سردمداران رژیم پوشالی به راه افتاده است . این هیاهو و سرو صدا انعکاس سرتاسری دارد ، چرا که فساد در ادارات دولتی واقعا سر تاسری است ، آنچنان سرتاسری که هیچ اداره ای در هیچ گوشه ای از افغانستان را نمی توان بری از آن دانست . این پدیده اکنون به آن سطحی از عمق و گسترش خود رسیده است که بود و نبود رژیم را تحت سوال قرار داده است . در چنین حالتی تقلا های کرزی و سائر سردمداران رژیم برای اینکه نشان دهند که گویا علیه فساد مبارزه می کنند ، خود به مثابه عامل دیگری در جهت بی ثبات سازی بیشتر رژیم عمل می کند و برخورد میان مراجع قدرت و جناح های مختلف رژیم را تشدید می نماید . دلیل آن واضح است . فساد در ادارات رژیم ذاتی و سرتاسری است و از صدر تا ذیل رژیم را در بر می گیرد و لذا در این رژیم مرجعی وجود ندارد که بتواند و بخواهد علیه فساد مبارزه نماید و اگر هم به فرض محال چنین مرجعی وجود داشته باشد کارش نمی تواند بجایی برسد . مثال های ذیل وضعیت را به روشنی نشان می دهد : عبدالجبار ثابت به عنوان لوی سارنوال ( دادستان کل ) رژیم ، از طرف خود حامد کرزی توظیف گردیده است که ” جهاد ” علیه فساد را ” فرماندهی ” نماید . اما همینکه این ” فرمانده ” توظیف شده از �ادامۀ مطلب

جرگه قومی دو سوی خط دیورند تلاش محیلانه امپریالیستی و ارتجاعی در جریان برگزاری جلسات ” مجمع عمومی سازمان ملل متحد ” ، بوش سردمدار هیئت حاکمه امریکا ، کرزی و مشرف را به قصر سفید فرا خواند ، آنها را با هم  نشاند و طرح تشکیل ” جرگه قومی دو سوی دیورند ” را ، برای تامین ” صلح ” در افغانستان و پاکستان ، به آنها دیکته کرد . قرار است که این جرگه در اواسط و یا اواخر ماه قوس امسال با شرکت سران قومی دو سوی دیورند بر گزار گردد . پرویز مشرف و حامد کرزی نیز در این جرگه شرکت خواهند کرد . این دو بعد از بازگشت به افغانستان و پاکستان با بی شرمی ادعا کردند که طرح تشکیل این جرگه ها از طرف آنها به میان آمده و در جلسه سه جانبه قصر سفید مورد تصویب قرار گرفته است . کرزی ادعا کرد که فکر ایجاد این جرگه بعد از ملاقات هایی که او با سران قومی ” مشرقی ” و ” جنوبی ” داشته است برایش ایجاد شد . کرزی هدف از برگزاری این جرگه را بحث روی چگونگی تامین امنیت و تقویت نهاد های مدنی در میان اقوام دو سوی خط دیورند اعلام کرد . اما پرویز مشرف بعد از بازگشت به پاکستان ادعا کرد که پیشنهاد تشکیل این جرگه قومی توسط او مطرح شده و بوش و کرزی آنرا پذیرفته اند . مشرف قرار دادی را که قبلا حکومت پاکستان با سران قومی وزیرستان جنوبی به امضا رسانده است ، به عنوان یادامۀ مطلب

خط دیورند دعوای از سابق در بستر جدید از مدتی به اینطرف حلقات معینی از رژیم دست نشانده ، موضوع خط دیورند را دوباره به میان کشیده و بصورت های مختلف و به مناسبت های گوناگون مطرح می نمایند .  برای اینچنین رژیم بحران زده و بی ثبات که بحران و بی ثباتی سراسر وجودش را فرا گرفته و از صد ها منفذ نمایش بیرونی می یابد ، مطرح کردن ” دعوا ی ” خط دیورند با پاکستان و دامن زدن به تشنج میان دو کشور ، عجیب به نظر می رسد . تا آنجائیکه براه انداخته شدن این ” دعوا ” از جانب بخشی از مشمولین خود رژیم ، ” منتهای بی خردی سیاسی ” و نتیجه ” فقدان یک استراتژی سیاسی منسجم منطقوی ” محسوب می گردد . رژِیم دست نشانده در رابطه به این موضوع به نحو آشکاری دو شقه به نظر می رسد . جناح حاکم یعنی جناح شوونیست های پشتون یا به عبارت دیگر جناح کرزی که شوونیست های افغان ملتی و ” بابای ملت ! ” و اعوان و انصار نیم نفسش را نیز در بر می گیرد ، این دعوا را دامن می زند ؛ در حالیکه خائنین ملی مرتجع غیر پشتون در رژیم با دامن زدن این دعوا مخالف بوده و در واقع طرفدار آن هستند که خط دیورند به رسمیت شناخته شود تا حالت تشنج و دعوا میان افغانستان و پاکستان از میان برود . به همین سبب ، این موضوع هم اکنون به معضله ای در درون رژیم بدل شده و بی ثباتی آن را تشدید می نماید . یقادامۀ مطلب

پنج سال پس از تجاوزگری و اشغال امپریالیستی باگذشت پنجسال از آغاز تجاوز امپرياليست هاي امريکايي ومتحدين شان بر افغانستان و اشغا ل اين کشور توسط آنها ، جامعه افغانستان کماکان بحراني و درحال جنگ باقي مانده است . امپرياليست هاي متجاوزواشغالگرودست نشاندگان شان ، نه تنها قادرنشده اندکه درطي پنج سال گذشته به بحران و جنگ به نفع خودشان خاتمه داده وسلطه اشغالگرانه ، خائنانه وارتجاعي شان راکاملا برجامعه برقرار نمايند ، بلکه درين اواخر حالت بحراني بيشتر از پيش به ضرر شان تشديد گرديده و آنها را در وضعيت نا مساعد تر ي نسبت به سال هاي قبل قرار داده است .اين تشديد بحران نتيجه تشديد تمامي تضاد هاي بزرگ و مهم جامعه است. تضادملي خلقهاومليتهاي افغانستا ن بااشغالگرا ن امپرياليست وخائنين ملي دستنشانده شان،تشديد گرديده وبطرف تشديد بيشترپيش ميرود وداراي جوانب گوناگون وسطوح مختلف است .  درسطح عام ، نا رضايتي ازامپرياليست هاي اشغالگر ورژيم دستنشانده ومخالفت عليه آنها وسيعا درحال گسترش است وتمامي اقشاروطبقات جامعه ،به استثناي مشت ناچيزي از خائنين ملي ، را در بر مي گيرد. عالي ترين سطح اين نارضايتي ومخالفت در مبارزات مسلحانه تبارزمي يابد . از آنجا ئيکه متاسفانه تا حال صرفا طالبان، ودرحد معيني حزب اسلامي ادامۀ مطلب

رفرمیسم، پراگماتیسم و مسئله رهایی زنان! درنقد پایه های فلسفی “کمپین یک میلیون امضا” این متن بر پایه سخنرانی ارائه شده در سمینار کارزار زنان در روز 7 مارس 2009 تنظیم شده است.لیلا پرنیان بحث من به موضوعی خاص اختصاص دارد، تلاش خواهم کرد شما را با پایه های فکری و فلسفی گرایش سیاسی جریانات رفرمیستی که تحت عناوین گوناگون از جمله امروزه تحت عنوان کمپین یک میلیون امضا در داخل و خارج از کشور در سال های اخیر فعالیت می کنند، آشنا کنم.  تمرکز بحث من حول سیاستهای ارتجاعی و ضد زن  جمهوری اسلامی نیست. زیرا بر همگان بویژه رفقا و دوستانی که در این سالن حضور دارند مرز تمایز بین ما و دشمن اصلی جنبش زنان یعنی جمهوری اسلامی روشن است. شکاف و دره عمیقی بین ما و این حکومت مذهبی و زن ستیز موجود است. تنها چاره سرنگونی این حاکمان مرد سالار است که سی سال کل جامعه ما را به قهقرا بردند و مسبب وحشیانه ترین اعمال علیه ما زنان بوده و هستند.هدف بحث من پرداختن به پایه های فکری جریانی در جنبش زنان است که آگاهانه می خواهد تاریخ  مبارزاتی ما را تحریف کند، جنبش ما را از دست یابی به اهداف اساسی اش باز دارد، به راههای بیهوده منحرف کند، و در نهایت ستم و اسارت زنان بخصوص در سه دهه گذشته  را به امری پذیرفته و قابل تحمل تقلیل �ادامۀ مطلب

نقد گذرائی  از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی فهرست صفحهتسلیم طلبی پارلمانتاریستی 2قهرمان مبارزاتی ” کتاب “4مغالطه نویسی در مورد جنگ خلق و م ل م ها 10تحلیل غلط و تسلیم طلبانه از شرایط کنونی کشور24ایدئولوژی و طرحات غیر کمونیستی ” کتاب32تز های تسلیم طلبانه پارلمانتاریستی 35پارلمانتاریزم و مبارزه پارلمانی63جنگ خلق 75″ تدارك براي بر پايي جنگ مقاومت ملي مردمي و انقلاب( شکل مشخص کنونی جنگ خلق )84نتیجه گیری تسلیم طلبانه از جنگ مقاومت ضد سوسیال امپریالیزم شوروی87دید امکانات گرایانه از روابط بین المللی 94سوابق تراشی جعلی در خدمت انحلال طلبی ایدئولوژیک – سیاسی   97چه کسانی جانباختگان جنبش چپو”سپاهیان ” پاکباز راه خلق را تحقیر،توهین ، اهانت و طرد و نفی می کند ؟103سر و صدا ها در مورد ” شعله یی ها “105  نقد گذرائی  از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … تسلیم طلبی پارلمانتاریستی یک نظر اجمالی افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ( از تحمیل تروریزم تاصدوردموکراسی)  ”  کتابی است که به تازگی منتشر شده است . تاریخ چاپ کتاب  سال 1384 گفته شده است که از قرار معلوم باید اوائل همین سال باشد . نگارنده کتاب فردی با نام اصلی یا مستعار ” و . آئیژ ” نمایانده شده است و ناشادامۀ مطلب

سنتريزم ضد مائوئيستي يك انحراف دير پا در جنبش چپ افغانستان اعلاميه ” سازمان كارگران افغانستان ” در مورد تحريم انتخابات رژيم پوشالي كه تحت عنوان ” انتخابات پوشالي آينده ، نمكي بر ناسور ملت ماست ” در صفحات انترنيت منتشر شده بود، به منظور تبليغ بيشتر براي يك حركت مبارزاتي عليه انتخابات رژيم پوشالي، در شماره 22 شعله جاويد درج گرديد. ما در همان موقع صريحا گفتيم كه:« اعلاميه ذيل از ويبلاگ يك سازمان چپ بنام ” سازمان كارگران افغانستان ” گرفته شده است. اما در پاي خود اعلاميه امضاي سازمان متذكره موجود نيست. دليل اين كار براي ما روشن نيست. اميد واريم سازمان كارگران افغانستان صرفا يك سازمان خارج كشوري نبوده و در داخل افغانستان نيز فعاليت داشته باشد.درج اين اعلاميه در شعله جاويد به منظور تبليغ بيشتر براي يك موضعگيري مبارزاتي عليه انتخابات رژيم پوشالي صورت مي گيرد و به مفهوم تائيد عام وتام متن اعلاميه نيست.حزب كمونيست ( مائوئيست ) افغانستان اختلافات عميق و مهمي با خط ايدئولوژيك – سياسي مطرح شده در ويبلاگ سازمان كارگران افغانستان دارد. اميد واريم بتوانيم هر چه زود تر اين مسائل را در صفحات شعله جاويد انعكاس دهيم. »مهم ترين موضوع ايدئولوژيكي كه در رابطه با ” سازمان كارگران افغانستان ” براي ما مطرح است، سادامۀ مطلب

مواضع ما در قبالخط اساسنامه جديد و مانيفيست حزب كمونيست انقلابي امريكا مواضع ما در قبالخط اساسنامه جديد و مانيفيست حزب كمونيست انقلابي امريكا يكي از موارد مهم بحثي در پولينوم چهارم كميته مركزي حزب، بحث روي خط اساسنامه جديد و مانيفيست حزب كمونيست انقلابي امريكا در متن بحث عمومي روي وضعيت كنوني جنبش انقلابي انترناسيوناليستي، بود.پولينوم به ادامه گفتگو ها و بحث هاي دروني قبلي در مورد خط اساسنامه جديد و مانيفيست حزب كمونيست انقلابي امريكا، يكبار ديگر روي اين خط به عنوان يكي از مهم ترين موضوعات مربوط به جنبش انقلابي انترناسيوناليستي و كل جنبش بين المللي كمونيستي بطور جدي مكث نموده و به نتيجه گيري هاي زيرين دست يافت:1 – هم در اساسنامه جديد حزب كمونيست انقلابي امريكا و هم در مانيفيست آن حزب، در حالي از ” سنتز هاي نوين اواكيان ” بار بار صحبت به عمل مي آيد كه ” ماركسيزم – لنينيزم – مائوئيزم ” در متن اين اسناد اصلا وجود ندارد. در متن اساسنامه جديد حزب كمونيست انقلابي امريكا، حتي براي يكبار هم از لنين و مائوتسه دون نام برده نشده و صرفا در يكجا از ماركس و انگلس در حالي نام برده شده است كه نام اواكيان بار بار به چشم مي خورد. تنها در ضميمه اساسنامه راجع به لنين و مائوتسه دون بطور روشن صحبت مي گردد. در متن ادامۀ مطلب

حزب كمونيست ايران ( م ل م ) هم به بيراهه پسا م ل م افتاد مقدمه:ايراني سازي پسا ماركسيزم – لنينيزم – مائوئيزم امريكايي:سند جديد كميته مركزي حزب كمونيست ايران ( ماركسيست – لنينيست – مائوئيست ) كه تحت عنوان” كمونيزم بر سر دو راهي: پژمردگي يا شكوفايي – خطاب به همه كمونيست هاي ايران “، منتشر شده است، يك نوع ايراني سازي خط پسا ماركسيستي – لنينيستي – مائوئيستي بيانيه و اساسنامه جديد حزب كمونيست انقلابي امريكا ( آر سي پي ) است و تمام مختصات اساسي آن خط را با خود حمل مي نمايد. البته در موارد معيني اين سند صريح تر و بي پرده تر از بيانيه و اساسنامه جديد حزب كمونيست انقلابي امريكا حرف مي زند و در مواردي هم مجمل تر و درهم و بر هم تر از آن اسناد.آنچه سند متذكره به آن مي پردازد، اساسا يك موضوع و مبحث بين المللي است و بايد به مثابه يك مبحث بين المللي و در مباحثه با جنبش بين المللي كمونيستي مطرح شود و نه صرفا به مثابه خطابي به « همه كمونيست هاي ايران ».بطور مشخص، حزب كمونيست ايران ( ماركسيست – لنينيست – مائوئيست ) سال هاي سال يكي از اعضاي مهم ” جنبش انقلابي انترناسيوناليستي ” بوده و منسوبين آن در پهلوي منسوبين يكي دو حزب ديگر، نقش كليدي در پيشبرد كار هاي كميته رهبري كننادامۀ مطلب

چند ماه قبل نوشته ای تحت عنوان ” حزب کمونیست مائوئیست افغانستان انجوایزم یا گسست از مارکسیزم ” از طرف ” سازمان انقلابی افغانستان ” منتشر شد که در آن قويا روي مسلط بودن انحراف انجو بازي بر حزب كمونيست ( مائوئيست ) افغانستان تاكيد به عمل آمده است. با توجه به اينكه كسان ديگري نيز اين موضوع را مطرح كرده و با توسل به آن حزب را مورد حمله قرار داه اند، لازم است كه درينمورد بطور مشخص و روشن، مکث کوتاهی به عمل آید.اولين موضعگيري رسمي برنامه يي در جنبش چپ افغانستان عليه انجو بازي توسط حزب كمونيست ( مائوئيست ) افغانستان صورت گرفته است. برنامه حزب كار هاي انجويي را بخشي از برنامه باز سازي امپرياليستي جاري در كشور مي داند و عليه كليت اين برنامه باز سازي اعلام مبارزه مي نمايد. به همين دليل حزب كمونيست ( مائوئيست ) افغانستان هيچگاهي صاحب انجو نبوده و مسئوليت پيشبرد كار ها و سازماندهي هيچ انجو يي را بر عهده نداشته است. هم اكنون حتي يك فرد منسوب به حزب، حتي در سطح يك عضو عادي حزب، در كار هاي سازماندهي انجويي سهم و نقش ندارد. حتي بالاتر از اين، حزب اعضاي خود را تشويق مي نمايد كه حتي الوسع سعي نمايند براي امرار معاش نيز در انجو ها كار نكنند و چنانچه مجبور شوند بخاطر امرار معاش به چنين كارهايي تن دهند، نبايد به تبلبغات به ن�ادامۀ مطلب

باقی ماندن دراز مدت پایگاه های نظامی امریکا در افغانستانیاتداوم حالت اشغال کشور و نقض صریح حاکمیت ملی مردمان ما اعزام ده ها هزار نفر نيروي نظامي تازه نفس امريكايي به افغانستان در سال 2009 و 2010، مجموع نيروهاي اشغالگر امريكايي در افغانستان را به يكصد هزار نفر بالا برد و كل نيروهاي اشغالگر در افغانستان را به يكصد و پنجاه هزار نفر ارتقا داد. توام با اين افزايش وسيع نيروهاي اشغالگر، مقامات امريكايي تاريخ آغاز خروج قسمی نيروهاي امريكايي از افغانستان و ” انتقال مسئولیت های امنیتی ” به نیروهای رژیم دست نشانده را جولاي 2011 و تاریخ تكميل اين دو پروسه را اواخر سال 2014 اعلام كردند. چند ماه قبل روشن شد که 5000 نفر اين قوت ها در ماه جولاي امسال و 5000  نفر ديگر آن در اواخر سال جاري از افغانستان بيرون خواهند رفت و قرار است 23000 نفر دیگر شان تا اواخر تابستان سال آینده میلادی یا تا آخر آن سال افغانستان را ترک بگویند.به این ترتیب مجموع نیروهای امریکایی که تا اواسط یا اواخر سال 2012 از افغانستان بیرون خواهند رفت ( 33000 نفر )، دقیقا مساوی با تعداد مجموعی قوت های نظامی تازه نفس امریکایی خواهد بود که در سال های 2009 و 2010 تازه به افغانستان وارد شدند. به عبارت دیگر، در آخر سال 2012 مجموعا 67000 یا 68000 نفر از نیروهای امریکایی کماکان در اف�ادامۀ مطلب