نویسنده: sholajawid

باشی بوستان کهن‌سال‌ترین هوادار حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان از نسل اول انقلابیون شعله‌یی درگذشت.او زندگی مبارزاتی اش را با شمولیت در حلقۀ کارگری تحت مسئولیت رفیق زنده یاد اکرم یاری آغاز نمود. در سال‌های بعد به سازمان رهایی‌بخش خلق‌های افغانستان (سرخا) و بعد از فروپاشی “سرخا” به سازمان آزادی‌بخش مردم افغانستان (ساما) پیوست.وی سال‌های زیادی از اواخر عمرش را در هواداری از حزب کمونیست افغانستان (حکا) و حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان (حکما) سپری نمود.باشی بوستان که از مدتی به این‌طرف در بستر بیماری افتاده بود، سرانجام در شب اول جدی 1396 (بیست و دوم دسامبر 2017) پس از مبارزه و مقاومت طولانی در مقابل مریضی و کهولت‌ سن شکست خورد و چشم از جهان فروبست.درگذشت او را به تمامی رفقایش، تمامی اعضای خانواده اش و تمامی دوستانش تسلیت می‌گوییم.یاد او را زنده و خاطراتش را گرامی می‌داریم. کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان5 جدی 1396 (26 دسامبر 2017)
ادامۀ مطلب

با کمال تأسف با خبر شدیم که رفیق ضیاء صدر حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان به سبب سکته قلبی و در سن 68 سالگی درگذشته است. خبری که همه‌ی ما را در غم و اندوه فرو برد.رفیق ضیاء از زمره بنیان گذاران حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان و از رهبران برجسته این حزب بود که توانست بیش از چهل سال خط انقلابی مائوئیستی را در افغانستان دنبال نماید. وی به مدت بیست سال در صدر حزب کمونیست افغانستان جای داشت، و طی این مدت توانست وحدت حزب ایدئولوژیک – سیاسی حزب را حفظ کرده، مبارزه انقلابی را در عرصه داخلی و بیرونی پیش برد. وی در گیرودار اشتباهات و انحرافات جنبش بین المللی همواره جهت درستی را دنبال کرد و توانست طی این مدت از خط مائوئیستی و گسترش آن دفاع نماید. فقدان وی ضایعه ای برای طبقه کارگر و خلق افغانستان و کشورهای جهان خواهد بود.ما درگذشت رفیق ضیاء عزیز را به رهبری، اعضاء و هواداران حزب کمونیست افغانستان، و احزاب و سازمان های جنبش بین المللی کمونیستی مارکسیستی- لنینستی- مائوئیستی عمیقاً تسلیت گفته و مطمئن هستیم که رهبری افغانستان خلاء ناشی از فقدان رفیق را پر کرده و هوشیار و مصمم به تداوم خط انقلابی مائوئیستی خود و مبارزه خود در راه آزادی طبقه کارگر و تمامی زحمتکشان افغانستان و جهان ادامه خواهد داد. گروه مائوئیادامۀ مطلب

رفیق ضیاء صدر حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان، فناناپذیر است ! کمیته مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان با تاثر و تالم عمیق و باغم و اندوه فراوان به تمامی اعضاء و هواداران حزب، سائر مائوئیست‌های افغانستان، احزاب و سازمان‌های مائوئیست سایر کشورهای جهان و کل مشمولین جنبش بین المللی کمونیستی (مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی) اعلام می‌دارد، که رفیق ضیاء صدر حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان و یکی از بنیان‌گذاران و رهبر خردمند حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان بر اثر سکته قلبی، علی رغم هرگونه تلاش برای معالجه وی به عمر ۶۸ سالگی بدرود حیات گفت. درگذشت رفیق ضیاء برای حزب ما، پرولتاریا و مردم، ملیت‌های کشور ما، پرولتاریای بین المللی و خلق‌های انقلابی کشورهای منطقه و جهان و برای جنبش بین المللی کمونیستی جهان ضایعۀ جبران ناپذیر و غیر قابل سنجش است. این ضایعۀ بزرگ مسلما برای اعضای حزب ما و کلیه مائوئیست‌ها و خلق های کشور ما موجب غم و اندوه فوق العاده عمیقی خواهد شد. کمیته مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان از تمام رفقای حزب دعوت می‌کند که غم  واندوه خود را به نیروی مبارزاتی تبدیل نموده، قاطعانه وحدت و همبستگی حزب را حفظ کنیم ، هم‌چون گذشته بطور فشرده دور کمیته مرکزی حزب متحدادامۀ مطلب

  22   اپریل روزتولد لنین یکی ازبزرگترین پیشوایان کارگران جهان است. لنین در22 اپریل  سال 1870درشهرک کوچکی در کناره دریای ولگا بنام سیمبرسک Simbrisk د یده  بد نیا گشود. د یری نگذشت که ولادیمیرایلیچ اولیانوف(لنین) کوچک بحقایق د نیای که بطبقات تقسیم شده است- پی برد. د نیائی که نظام طبقاتی وآزمندی سیری ناپذ یری طبقات حاکمه آنرا بجهنم رنج بردن، اهانت تحمل کردن ، حقارت بلعیدن  و استثمارشد ن تبد یل کرده است. ولادیمیرایلیچ اولیانوف جوان همانگونه که هرانسان دیگردریک مقطع معینی اززندگی اش به جائی میرسد که درمقابل نظام حاکم ازدوراه یکی را انتخاب کند :  یا درمقابل نظام حاکم بی تفاوت باقی بماند یعنی حاکمیت استثمارگران و ستمگران را بپذیرد  یا با تمام انواع استثمار وستم بمقابله برخیزد؟ راه مبارزه با نظام حاکم را در پیش گرفت. او به زودی دریافت که مارکس وانگلس عالی ترین سلاح رزم رابخاطرنابودی این نظام دراختیاربشریت قرارداده اند.  هنگامیکه الیانوف جوان ازاهمیت وبرند گی این سلاح آگاهی یافت، این سلاح دردست اصحاب انترناسیونال دوم بود. آنهااین سلاح رادرمرداب “ملت پرستی” بورژوازی استعمارگر نکه داشته وازآن برای تفرقه و نزاع بین المللی طبقه کارگراستفاده میکردند. لنین باید این سلاح رادرمیدان نادامۀ مطلب

یاداشت  ذیل از  جمله یا داشت های رفیق اکرم  ( یاری )  رهبر و بنیان گزار جریان شعله جاوید دوره اول و بنیاد گذار سازمان جوانان مترقی است که پس از  شهادتش بدست دژخیمان ( خلق و پرچم ) این یاداشت از جیب لباس آن رفیق بدست آمده که جهت مطالعه  به دوستان وی تقدیم است خدمت به خلق در هر امر کوچک زندگی در یک جامعه طبقاتی نمی تواند هدف  اصلی آزادی انسان را بر آورد . چون در یک جامعه طبقاتی هر نیکی روی یک غرض شخصی ( سود شخصی) و هر بدی  اثر  یک  غرض شخصی (مفاد شخصی ) تحریک می شود . بنابران  فقط امر خدمت به خلق در هر کار کوچک فی نفسه نمی تواند کاری از پیش برد .  پس عمده ترین کار در امری کوشش  در  راه  آزادی انسان  در یک جامعه طبقاتی چه شکلی دارد؟ آن شکلی  از  کار که می تواند با پیشرفت خود زنجیر های اسارت انسان را پاره کند و انسان بسوی آزادی رهنمون شود . از اینست که سیاست مقدم بر هر چیز  است . یعنی  کمک سیاسی بی غرض ترین کمک است که یک فرد به افراد دیگر میکند. ولی چون در یک جامعه طبقاتی هیچ چیز بی غرض وجود ندارد . پس سیاست نیز نمی تواند غرضی  نداشته باشند ، ولی غرض سیاسی چیست ؟ غرض سیاسی  خود یک تضاد است . از یک جانب غرض سیاسی  تمامی اغراض شخصی و هر یک از آنها  را در برادامۀ مطلب

در ماه می امسال یک سلسله تظاهرات خشمگینانه  ،  در اعتراض علیه آنچه توهین قرآن توسط مقامات زندان گوانتانامو گفته میشد ، دوازده ولایت افغانستان را در بر گرفت .  این تظاهرات از جلال آباد شروع شد و به کابل ، لوگر ، وردک ، غزنی ، خوست و ولایات دیگر گسترش یافت . نیروهای امنیتی رژیم دست نشانده در چندین نقطه ، به سرکوب خونین این تظاهرات پرداختند و ده ها نفر را به قتل رساندند و یا زخمی ساختند  و تعداد زیادی را نیز دستگیر کردند . حامد کرزی  شخصا علیه این تظاهرات موضعگیری نمود و آنرا کار دشمنان مردم افغانستان خواند . مقامات امریکائی  گفتند که در مورد تحقیقات مینمایند و در صورتیکه این امر واقعیت داشته باشد ، عاملین آنرا مجازات خواهند کرد .          سلسله تظاهرات مذکور شکل مذهبی داشت و گرچه تقر یبا در همه جا – بخصوص در اوایل – بصورت خود بخودی شروع شد ، ولی در نهایت به  نحوی به نفع طالبان تمام شد .      واقعیت این است که درینمورد اساسا چیزی به نام حرکت انفرادی قابل مجازات این سرباز و یا آن افسر امریکائی مطرح  نیست . باند حاکم برامریکا یک باند بنیاد گرای عیسوی است . این باند از همان اول ، تجاوز بر افغانستان را جهاد مقدس عیسوی ( جنگ صلیبی ) خواند و به تعصبات و دشمن�ادامۀ مطلب

امپرياليست هاي امريكايي براي تجهيز و سازماندهي نيروهاي ارتجاعي اسلامي ، در جنگ عليه سوسيال امپرياليست هاي شوروي و مزدوران شان در افغانستان ، ميليارد ها دالر به مصرف رساندند تا مقاومت عليه اشغالگران سوسيال امپرياليست و دست نشاندگان شان را بخود وابسته سازند . پس از آنكه اشغالگران از افغانستان بيرون رفتند و پس از آنكه رژيم پوشالي نجيب با فروپاشي شوروي سوسيال امپرياليستي از هم پاشيد و قدرت به نيروهاي ارتجاعي اسلامي ( جهادي ها ) انتقال يافت ، امپرياليست هاي امريكايي درميان ” جهادي ها ” دست به انتخاب زدند و حزب اسلامي گلبدين حكمتيار و ” شوراي هماهنگي اسلامي ” تحت رهبري اش را بر گزيدند . دليل آن روشن بود : جناح مقابل حزب اسلامي يعني جناح تحت رهبري ” جمعيت اسلامي ” و” شوراي نظار ”  ، به امپرياليست هاي روسي ، نسبت به امپرياليست هاي امريكايي ، نزديكتر بودند .جنگ هاي خونيني كه ميان دو جناح ارتجاعي اسلامي وابسته به امپرياليست هاي امريكايي و روسي براي چند سال بر افغانستان مخروبه و مردمان بخاك و خون نشسته آن تحميل گرديد ، كشور ويرانه را بيشتر از پيش ويران ساخت و بربادي مردمان آنرا تداوم بخشيد . در اين سال ها نه تنها امپرياليست هاي امريكايي و متحدين شان و همچنان امپرياليست روسي و همركابان شان ، افغانستان را فر�ادامۀ مطلب

طرح پیشنهادی برای تدوین برنامه حزب سوسیال دموکرات افغانستان در شماره پانزدهم جریده “پیمان عدالت” منتشر شده است. این شماره نشریه مذکور بتاریخ 24 جدی 1383 (13 جنوری 2005 ) انتشار یافته است. این طرح پیشنهادی از سوی چندین گروه ارائه گردیده است که عبارت از: شورای دموکراسی برای افغانستان، سازمان انقلابی زحمتکشان افغانستان ( سازا) سازمان ولسی ملت، حزب عدالت و رفاء افغانستان، شورای انسجام ملی و مردمی افغانستان و انجمن وفاق ملی افغانستان.این ترکیب بخش عمده تسلیم طلبان قبلا منسوب به جریان دموکراتیک نوین (شعله یی ها) را تشکیل میدهد. حزب همبستگی افغانستان و حزب آزادیخواهان مردم افغانستان دو بخش دیگر تسلیم طلب از شعله یی های سابقه یا کسانی که شعله یی پنداشته می شدند، را در بر می گیرد. ولی آن دو “حزب” از گروه های متعدد تشکیل نگردیده اند ترکیب چندگانه ندارند.تسوید کنندگان طرح پیشنهادی برای تدوین برنامه حزب سوسیال دموکرات افغانستان نه تنها غیر از” سازا” همه بصورت عمده شعله یی های سابقه هستند، بلکه طرح برناموی شان نیز منسجم تر و منظم تراز آن دو بخش دیگر است. و صراحتا مواضع سوسیال دموکراتیک شان را توضیح و اعلام کرده اند. از این جهت است که طرح پیشنهادی برای برنامه حزب سوسیال دموکرات افغانستان باید مورد دقت و ارزیابی جدی ادامۀ مطلب

سناتورجان مکین امریکایی خواهان پایگاه های دایمی برای نیروهای امریکائی در افغانستان گردید. او که مدتی قبل در راس یک گروپ از سناتوران امریکائی که خانم کلینتن نیز در آن شامل بود، به افغانستان سفر نموده بود، پس از ملاقات با حامد کرزی، این خواستش را بر ملا ساخت. جاوید لودین سخنگوی رئیس جمهور رژیم دست نشانده از خواست سناتور امریکائی برای پایگاهای نظامی دایمی استقبال به عمل آورد و اعلام نمود که رسمی شدن این موضوع از طرف دولت افغانستان نیاز مند تصویب توسط پارلمان آینده کشور خواهد بود. به این ترتیب مهم ترین وظیفه عاجل و شاید هم غیر عاجلی که از هم اکنون برای پارلمان رژیم دست نشانده توسط اشغالگران امریکائی و حکومت پوشالی کرزی در نظر گرفته شده است، ” رسمیت بخشیدن” به حضور دایمی قوت های امریکائی در افغانستان است . اما این گفته ها هرگز به این معنی نیست که آنها اقدامات شان برای جا به جایی دایمی قوت های اشغالگر امریکائی در افغانستان را موکول به “تصویب” این موضوع توسط پارلمان آینده رژیم دست نشانده مینمایند. قوت های اشغالگر امریکائی بر مبنای یک استراتژی بین المللی و منطقوی امپریالیست های امریکائی برافغانستان تجاوز کرده و این کشور را اشغال کرده اند و می خواهند بصورت دراز مدت در این سر زمین با قی بمانند. به همینادامۀ مطلب

ستم بر زنان داراي سابقه تاريخي بس طولاني است . از همان زماني كه با از ميان رفتن سيستم كهن كموني , طبقات و مالكيت خصوصي در جوامع بشري بوجود آمد , نظام مادر سالاري از ميان رفت و با پيدايش و سلطه مرد سالاري , ستم بر زنان آغا گرديد .ستم بر زنان ثمره اي از تقسيم جامعه به طبقات و پيدايش مالكيت خصوصي است . در دوره نظام كهن كموني , كار ميان زنان و مردان طبق تفاوت هاي جنسي آنان تقسيم شده بود . پس از آنكه طبقات و مالكيت خصوصي بوجود آمد , اين تقسيم كار مبتني بر تفاوت هاي جنسي , تحت تاثير آن قرار گرفت و به يك تقسيم كار اجتماعي ستمگرانه تبديل گرديد . ابن ستمگري , در تمامي نظام هاي طبقاتي برده داري , فيودالي و سرمايه داري ادامه يافته و از محيط خانواده تا گستره هاي وسيع اجتماعي را در بر گرفته است . در طول اين دوره ها , ستمگري حاكم بر روابط ميان زنان و مردان , يكي از عوامل باز توليد مناسبات طبقاتي و مالكيت خصوصي بوده است . در خانواده پدر سالار يعني يكي از اولين ساختار هاي اجتماعي جامعه طبقاتي و تا حال موجود و مسلط , انقياد زنان وفرزندان وتسلط پدران ( مردان ) محور اساسي روابط خانوادگي محسوب مي گردد .قوانين و مقررات , افكار و عقايد و رسوم و عنعنات مسلط بر جوامع طبقاتي , كه زنان را ” ضعيفه ” , ” عاجزه ” , زير دست و قابل سر پرستي مي داند , در ادامۀ مطلب

فرا رسیدن اول می روز جهانی کارگر را به تمامی انقلابیون پرولتری و کارگران آگاه در جهان ، به ویژه به رفقای مان در افغانستان و سائر کشور ها تبریک می گوئیم .    اول می امسال مصادف است با اولین سالگرد تدویر موفقانه کنگره وحدت جنبش کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) افغانستان و تشکیل حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان . بدین مناسبت نیز مائوئیست های افغانستان و کل جنبش انقلابی انترناسیونالیستی را شاد باش می گوئیمیکسال قبل از امروز ، در اول می 2004 ( 1383 )  وحدت مارکسیست – لنینیست – مائوئیست های افغانستان در حزب کمونیست واحد ( حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان ) تامین گردید . دستیابی به برنامه و اساسنامه حزبی واحد محور اساسی این وحدت را تشکیل داد . این دستاورد ایدئولوژیک – سیاسی و تشکیلاتی ثمره مبارزه ایدئولوژیک – سیاسی چند ساله ای بود که در چوکات ” پروسه وحدت جنبش کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) افغانستان ) پیش رفت .   مسلم است که این مبارزه ایدئولوژیک – سیاسی همانند هر مبارزه جدی و پیچیده نمی توانست –  و نتوانست –  بدون فراز و نشیب و بصورت صاف و هموار پیش برود .    جریان مبارزه در چوکات ” پروسه وحدت جنبش کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) افغانستادامۀ مطلب

 نقد گذرائی  از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی …. ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ( از تحمیل تروریزم تاصدوردموکراسی)  ”  کتابی است که به تازگی منتشر شده است . تاریخ چاپ کتاب  سال 1384 گفته شده است که از قرار معلوم باید اوائل همین سال باشد . نگارنده کتاب فردی با نام اصلی یا مستعار ” و . آئیژ ” نمایانده شده است و ناشر آن نیز یک اداره نشراتی نا شناخته بنام ” اداره دار النشر افغانستان ” .  ولی به نظر می رسد که این مسئولیت گیری فردی در نگارش کتاب و مسئولیت گیری نشراتی اداره نشراتی نا شناخته در نشر” کتاب ” ، بکار گیری یک نوع تاکتیک ” هوشیارانه ” در بیان نظرات و مواضع یک گروه سیاسی است . ” کتاب ” در داخل کشور و همچنان در خارج از کشور پخش شده و بمثابه اعلام مواضع بخشی از بقیة الجیش سازمان  منحله ” ساما ” مطرح شده است . بطور مشخص این کتاب به عنوان اعلام مواضع ، توسط یکی از رهبران قبلی سازمان مذکور اینجا و آنجا توزیع شده و از محتویات آن دفاع به عمل آمده است . از این جهت نقد ” کتاب ” در واقع نقد نظرات و مواضع گروه مذکور است و نه نقد نظرات و مواضع یک فرد .                              کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … ” در 23ادامۀ مطلب

خیل عظیمی از جنایتکاران جنگی ” طالبی ” و ” جهادی ” ، متنفذین شریر محلی ، آخوند های مرتجع ، جنایتکاران ” خلقی ” و ” پرچمی ” ، بروکرات ها و تکنوکرات های خائن ظاهر شاهی و داود شاهی و تسلیم طلبان سابقا چپی ، برای ورود به پارلمان مرکزی و شوراهای ولایتی رژیم دست نشانده صف بسته اند . اینها مجموعا کسانی اند که برای شرکت در نمایشات امپریالیستی – ارتجاعی فریبنده انتخاباتی و در نهایت برای خدمتگزاری به اشغالگران امپریالیست امریکائی ، انگلیسی ، …. آگاهانه اعلام آمادگی کرده اند . اینها خائنین و وطنفروشان آگاه اند و آگاهانه برای خیانت و وطنفروشی کمر بسته اند . در میان مجموعه کاندیداهای این بازی نمایشی کمتر کسی را می توان یافت که نا آگاهانه و مبتنی بر توهمات در این میدان اتن داخل شده و به دهل امپریالیست های اشغالگر برقصد . چنانچه چنین کسانی موجود نیز باشند ، تعداد آنها بسیار قلیل و غیر قابل محاسبه است .  چانس ورود چنین افرادی به پارلمان مرکزی و حتی شورا های ولایتی رژیم پوشالی نیز شدیدا ضعیف است.اینچنین است که پارلمان مرکزی و شوراهای ولایتی آینده رژیم پوشالی که در نتیجه این انتخابات فرمایشی به میان می آیند ، مجامعی خواهند بود متشکل از خائنین و وطنفروشانی که آگاهانه برای اشغالگران امپریالیست امریکائی و متحدین شان ادامۀ مطلب

در نقد مختصری که از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … ” نوشته ” آئیژ ” در شماره هشتم شعله جاوید به عمل آمد گفته شد که این کتاب بیان کننده نظرات یک شخص نیست ، بلکه نظرات یک جناح از بقیة الجیش ” ساما ” ، به عنوان یک سازمان منحله است . ملاحظاتی در مورد هر دو نکته این نتیجه گیری از طرف بعضی از خوانندگان شعله جاوید به عمل آمد ؛ یکی اینکه به قدر کافی روشن نیست که کتاب مذکور بیان کننده نظرات یک جناح از سامائی ها باشد و دیگر اینکه کاملا ثابت نیست که ” ساما ” دیگر به عنوان یک سازمان وجود نداشته باشد و منحل شده باشد . در همان نقد مندرج در شماره هشتم شعله جاوید گفته شد که کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی … ” توسط یکی از رهبران سابق سازمان منحله مذکور به مثابه بیان کننده نظرات و مواضعش در داخل و خارج پخش گردیده است . لذا به خوبی روشن بود که کتاب مذکور توسط یک شخص منفرد نوشته نشده است ، بلکه به جناحی از بقیةالجیش ” ساما ” تعلق دارد . همچنان بخوبی مشخص بود که ” ساما ” به عنوان یک سازمان سیاسی از چندین سال به اینطرف در مورد مسائل سیاسی هیچگونه موضعگیری ای به عمل نیاورده است ، منجمله در مورد تجاوز امپریالیست های امریکائی و متحدین شان بر افغانستان ، اشغال این کشور و ایجاد و شکلدهی یک رژیم دست نشانده . از این جه�ادامۀ مطلب

شهریور ( سنبله ) 1384             حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان یکی از احزاب شرکت کننده در «جنبش انقلابی انترناسیونالیستی» است که از وحدت « حزب کمونیست افغانستان »، « سازمان  پیکار برای نجات افغانستان » و « اتحاد انقلابی کارگران  افغانستان » ایجاد شده است. کنگره وحدت جنبش کمونیستی (مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی) افغانستان در اول ماه مه 1383 برگزار شد. ارگان این حزب « شعله جاوید » نام دارد. در مورد انتخابات پارلمانی جاری در افغانستان چه فكر می كنيد؟▪ انتخابات در يک نظام مبتنی بر استثمار و ستم يک دام فريب است. انتخابات در کشور های نيمه فئودالی – نيمه مستعمراتی پرده نازکی است برای استتار استبداد حاکم بر جامعه. حتی در کشور های پيشرفته سرمايه داری که گويا انتخابات سرمايه دارانه زمينه و مايه ای دارد، مفهوم حقيقی انتخابات اين است که مردم هر چند سال بعد يک بار فرصت می يابند که از ميان استثمار گران کسی و يا کسانی را برای حکومت کردن بر خود انتخاب کنند. اما انتخابات جاری پارلمانی در افغانستان، انتخاباتی در اين سطوح نيز نيست.اين انتخابات حتی يک انتخابات معمولی ارتجاعی در يک کشور نيمه فئودال – نيمه مستعمره نيست، بلکه به اصطلاح انتخاباتی است که در يک کشور تحت اشغال ادامۀ مطلب

دموکرات نمائی مدرنیزم اسلامی درین اواخر ” علی محقق نسب ” ،  مسئول مجله ” حقوق زن ” ، به جرم ” توهین نسبت به اسلام ” به محاکمه کشانده شد و حکمی مبنی بر دو سال زندان از طرف محکمه دیوان امنیت عامه کابل دریافت کرد . او در شماره هفتم مجله ” حقوق زن ” مقاله ای تحت عنوان ” ارتداد از دیدگاه قرآن ” نوشته بود . نشر همین مقاله باعث شد که او بلافاصله دستگیر شده و به محاکمه کشانده شود . جریان دستگیری و محاکمه ” محقق نسب ” سر و صدای زیادی  در میان ژورنالیست ها و محافل مطبوعاتی بوجود آورد . ” کمسیون بررسی تخطی های رسانه ئی ” که وزیر اطلاعات و فرهنگ رژیم ریاست آنرا به عهده دارد ، دستگیری ” محقق نسب ” توسط پولیس و محاکمه اش را توسط قضا بدون اطلاع و صوابدید این کمسیون ، یک عمل غیر قانونی اعلام نمود . این کمسیون جزای” محقق نسب ” را بر طرفی از مدیریت مسئول مجله حقوق زن تعیین نموده و خواهان آزادی وی گردید و سر انجام از کرزی خواست که شخصا درینمورد مداخله نماید . کمسیون حقوق بشر افغانستان نیز علیه این دستگیری و محاکمه موضعگیری نمود . علاوتا اعتراضات مکرری توسط محافل ژورنالیستی صورت گرفته و عمل پولیس و قضا به عنوان نقض حق آزادی بیان محکوم گردید . کسانی مثل ” محمد محقق ” ، وزیر پلان سابقه رژیم که فعلا رئیس ” حزب وحدت اسلامی مردم افغانستاادامۀ مطلب

پارلمان پوشالی تبلوری از بحران مشروعیت رژیم دست نشانده اینک با شروع جلسات پارلمان رژیم دست نشانده ، گویا هر سه قوه دولتی ( قوه اجرائیه ، قوه قضائیه و قوه مقننه ) حاکمیت پوشالی عملا تکمیل گردیده و افغانستان دارای یک دولت منتخب گردیده است . اما آنچه واقعیت دارد این است که :  سرهمبندی انتخابات پارلمانی نمایشی توسط اشغالگران امپریالیست و شروع جلسات پارلمان پوشالی ، نه تنها بحران مشروعیت رژِیم دست نشانده را از میان نبرده است ، بلکه بیشتر از پیش بر حدت و شدت آن افزوده است . مجموع کسانی که فعلا  با حمل عنوان فریبنده و دروغین ” نمایندگان مردم ” ، پارلمان رژیم را تشکیل می دهند ، صرفا با نه فیصد ( 9 % ) مجموع آراء واجدین شرایط شرکت در انتخابات ، به این ” مقام ” دست یافته اند ، آنهم در انتخاباتی که پر از تقلب و ریا کاری بود . این انتخابات نه تنها توسط اکثریت بسیار بزرگ توده های مردم تحریم گردید ، بلکه جمع کثیری از کاندیداهای آن نیز از قبول نتایجش سر باز زدند و در مرکز و ولایات ده ها راهپیمائی و تظاهرات اعتراضی علیه آن بر پا کردند . در واقع انتخابات سرهمبندی شده توسط اشغالگران امپریالیست و خائنین ملی دست نشانده شان ، بهتر از این نمی توانست باشد . بخش بزرگی از اعضای پارلمان حاکمیت پوشالی را آن کسانی تشکیل مادامۀ مطلب

پاسخ به یک ” دشنامنامه ” (( حجت الاسلام ” کمونیست ” ، داروغه ” جرگه مارکسیست – لنینیست – مائوئیست ها )) عنوان یک نوشته چند صفحه ای است که به قول نویسنده یا نویسندگان آن یک (( تبصره کوتاه بر نقد ” شعله جاوید انترنیتی ” از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی )) محسوب می گردد . این نوشته در نقد از مقاله ” تسلیم طلبی پارلمانتاریستی ” مندرج در شماره هشتم ” شعله جاوید ” به رشته تحریر در آمده است و نویسنده آن خود را با نام مستعار ” نادر ” و یکی از خوانندگان کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ” معرفی کرده است .                                                 این ” تبصره کوتاه ” اگر از یکطرف ” دشنامنامه ” ای علیه هیئت تحریر ” شعله جاوید ” و ” حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان ” و حتی ” جنبش انقلابی انترناسیونالیستی ” است ، از جانب دیگر ” دفاعیه ” ای غرا از کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ” و نویسنده یا نویسندگان آن به شمار می رود .                               نحوه قلمفرسائی نویسنده یا نویسندگان نوشته نشان می دهد که آنها نه تنها دادامۀ مطلب

استراتژِی موقت توسعه ملی یا دوام اشغال ؟ پس از برگذاری انتخابات فرمایشی برای پارلمان رژیم دست نشانده و تشکیل پارلمان پوشالی ، چنین وانمود می شود که قوای ثلاثه دولتی ( قوای مجریه ، قضائیه و مقننه ) در افغانستان تکمیل گردیده و این کشور دیگر دارای یک دولت ملی منتخب گردیده است . به این ترتیب  پروسه آغاز شده از به اصطلاح کنفرانس بن ، که چیزی جز تجمع خائنین ملی در زیر بال و پر امپریالیست ها نبود ، پایان یافته تلقی میگردد . در آن مجمع امپریالیستی – ارتجاعی پیش بینی شده بود که پروسه شکل دهی رژِیم دست نشانده در ظرف دو سال تکمیل می گردد . چنین وانمود شده بود که از آن پس رژیم حاکم بر افغانستان قادر به دفاع مستقلانه از موجودیت و امنیت مورد ضرورتش خواهد بود و ضرورتی برای حضور قوای اشغالگر خارجی وجود نخواهد داشت . اما این پروسه ، نه دو سال ، بلکه چهار سال را در بر گرفت ، ولی با وجود آن هنوز رژیم پوشالی قادر به دفاع مستقلانه از موجودیت و امنیت مورد ضرورتش نیست . در کنفرانس لندن ، که در نوع خود چهارمین کنفرانس بین المللی بعد از کنفرانس های بن ( 2001 ) توکیو ( 2002 ) و برلین ( 2004 ) بود ، نمایندگان 60 دولت خارجی و نهاد های بین المللی امپریالیستی و ارتجاعی ، یکجا با نمایندگان رژیم دست نشانده ، رسما فیصله کردند که قوای اشغالگر ادامۀ مطلب

هراتدرگیری های مسلحانه میان سنی ها و شیعیانبیش از 350 نفر کشته و زخمی روز عاشورا ( پنجشنبه – 20 دلو 1384 ) درگیری های مسلحانه شدیدی میان سنی ها و شیعیان در شهر هرات به وقوع پیوست که تا دو روز دیگردوام نمود . رسانه های خبری مربوط به رژیم دست نشانده و همچنان رسانه های خبری خارجی ، تعداد افراد کشته شده در این درگیری ها را چهار نفر و تعداد زخمی ها را در حدود یکصد و پنجاه نفر اعلام کردند . اما این گزارش واقعیت ندارد و بر اساس کم دامنه نشان دادن ابعاد فاجعه تهیه و پخش گردیده است . شاهدان عینی تعداد کشته شده ها در این درگیری ها را بیشتر از پنجاه نفر و تعداد زخمی ها را بیشتر از سیصد نفر تخمین می زنند که تعدادی از  آنها در جریان درگیری میان سنی ها و شیعیان زخمی یا کشته شده اند و تعداد دیگری در برخورد با قوای امنیتی دولتی . کسانی که در جریان درگیری ها کشته شده اند ، اصلا جنازه های شان به شفاخانه آورده نشده اند  . همچنان کسانی که زخم های شان شدید و خطرناک نبوده است ، نیز به شفاخانه آورده نشده اند . چهار نفر از زخمی ها در شفاخانه مرده اند و وضعیت تعداد دیگری از  آنها نیز وخیم خوانده شده است . شاهدان عینی می گویند که از جانب سنی ها ، تعداد کشته شده ها به به 43 نفر و زخمی ها به 288 نفر می رسند . یکی از کارکنان شفاخانه می گفت ک�ادامۀ مطلب

پاسخ به یک ” دشنامنامه ” ( قسمت دوم ) پارلمانتاریزم و مبارزه پارلمانی از رکیک گوئی ها و لهجه لومپنامه ” دشنامنامه ” میگذریم و نتیجه گیری آنرا از مبحث پارلمانتاریزم و مبارزه پارلمانی بطور خلاصه بیان میکنیم . ” دشنامنامه ” مدعی است که کتاب ” افغانستان الگوی دموکراسی امریکائی ”  طرفدار مبارزه پارلمانی است و نه طرفدار پارلمانتاریزم به عنوان یک مشی استراتژیک که مشی رویزیونیستی است . ” دشنامنامه ”  ادعا دارد که ” شعله جاوید ” این دو مفهوم را یا از روی بد نیتی و یا به دلیل کمبود فهم با هم خلط کرده است . ” دشنامنامه ” نقل قول هائی از لنین و استالین می آورد تا نشان دهد که آنها و کلا حزب بلشویک طرفدار مبارزه پارلمانی بوده و ازاین عرصه مبارزاتی استفاده کرده اند و لذا در افغانستان کنونی نیز می توان به مبارزه پارلمانی دست زد . ببینیم موضوع از چه قرار است ؟                                              در سطور قبلی این نوشته گفتیم که عامل تعیین کننده در حرکت های فعلی ” آئیژ – نادر و شرکا، ” ، موجودیت و فعالیت حزب راجستر شده و تسلیم طلب پارلمانتاریستی است که با تائید پروسه جاری تجاوز و اشغالگری امپریالیستی ، ادامۀ مطلب