چندی قبل وقتی رفیق “کارگر” به منطقۀ مورد سکونت رفیق “استاد عزیز” مسافرت کرد، با آن رفیق محترم افتخار آشنایی حاصل نمود. رفیق “کارگر”برای آشنایی و هم نشینی با رفیق “استاد عزیز” فقط یک ساعت وقت داشت و آن هم در محفل عروسی پسرش. رفیق “استاد عزیز” با وجودی که سخت مریض بود و از مریضی اش سخت در رنج، دریغ نکرد که ساعتی با رفیق “کارگر” بنشیند و صحبت کند. این آمادگی رفیق “استاد عزیز” عشق و علاقۀ سوزانش را به امر انقلاب به نمایش میگذاشت. رفیق “کارگر” میگوید که « در همین یک ساعت گفتگو و صحبت با رفیق “استاد عزیز” دریافتم که او مردی هست با متانت و بزرگی فوق العاده و کارکشته و سخت انقلابی و از دیدنش سخت روحیه گرفتم.»
وقتی گزارش رفیق “کارگر” به ما رسید، از بابت مریضی استاد به سختی متاثر شدیم ولی امیدوار بودیم که روزی سلامتی خویش را باز یابد تا در پیکار و نبرد انقلابی مشترک شانه به شانۀ هم بایستیم و از تجربیات هنگفتش در راه انقلاب و نبرد انقلابی سود ببریم، تا باشد راهی را که توسط رفقای پیشگام ما و در پیشاپیش آنها رفیق جانباخته اکرم یاری پایه گذاری شده و توسط رفقای پایدار و وفاداری چون رفیق “استاد عزیز” تا این دم طی شده است، با هم مشترکاً ادامه دهیم، در سنگرهای مشترک دوش به دوش هم برای پیروزی انقلاب نبرد کنیم، پیروزی های مان را مشترکاً جشن بگیریم و رنج های راه انقلابی را مشترکاً تحمل نماییم.
اما با تأسف فراوان که چنین نشد و ناگهان اطلاع یافتیم که این رفیق بزرگوار مان را از دست داده ایم. شنیدن این خبر تکان دهنده و ناگوار سخت متأثر و اندوهگین مان کرده است.
اینک ما جمعی از رفقا و رهروان راه انقلاب به نوبه خویش مراتب تأثر، تأسف، تسلیت و همدردی خویش را به مناسبت درگذشت رفیق “استاد عزیز”، به دفتر سیاسی و کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان و تمامی اعضای حزب، سائر رفقای کمونیست و مائوئیست جهان، به ویژه به خانواده و شاگردان استاد زنده یاد تقدیم می کنیم و متعهد می شویم که در راه پیشبرد مبارزات انقلابی یعنی ادامۀ راه این رفیق بزرگ و انقلابی خود تا آخرین لحظات زندگی مان استوار و ثابت قدم باشیم و در مسیر جهان فارغ از هرگونه استثمار و ستم به پیش حرکت کنیم.
یکشنبه جدی 02 1403
