953 واژه، 5 دقیقه زمان خواندن.
بیائید در پنجمین سال درگذشت رفیق ضیاء،
مشعل مبارزاتی‌اش را فروزان‌تر از قبل به پیش بریم!
رفیق ضیاء به اول سرطان 1399 خورشیدی دیده از جهان فرو بست. از آن زمان پنج سال می‌گذرد، اما یاد و خاطره آن در قلب مان جاودانه است. نام رفیق ضیاء در تاریخ جنبش کمونیستی افغانستان و تاریخ جنبش بین‌المللی کمونیستی (مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی) جهان جاودانه ثبت گردیده است.
رفیق ضیاء درک عمیق و روشنی از مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم داشت. او بر مبنای این اصول توانست که به مدت 17 سال حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان را رهبری کند. کاربرد اصولی و درست مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم مقام ارجمندی در جنبش کمونیستی جهان برای رفیق ضیاء داد، و نام او را در تاریخ مبارزاتی جنبش کمونیستی بین‌المللی جاودانه ساخت.
رفیق ضیاء از گرایشات ملیتی و قومی سخت بیزار بود. او نه‌تنها با اشتباهات هر رفیق برخورد جدی داشت، بل‌که از اشتباهات خود نیز طفره نمی‌رفت. رفیق ضیاء بر این باور بود که هیچ‌گاه نباید به جای جمع تصمیم بگیرد. او به رهبری جمعی و مسئولیت فردی سخت باور داشت. او به اصل ارزندۀ مائوئیستی «آموختن از توده‌ها و آموختاندن به آن‌ها» باور کامل داشت، و این موضوع را سرمشق زندگی خود قرار داده بود، به همین ملحوظ تا زمانی که دیده از جهان فروبست در داخل کشور و در میان تود‌ها زندگی نمود. او به آن‌چه که مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم حکم نموده بود عملاً پابند بود و در عمل به آن وفادار ماند.
انحلال طلبان طرد شده از حزب، امروز به شکلی از اشکال زیر “نام حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان” به دامن زدن گرایشات ملیتی و قومی پرداخته اند. آنان ظاهراً به گرامی‌داشت یاد رفیق ضیاء می‌پردازند، اما در عمل خط فکری و آرمان انقلابی او را پشت پا زده و آن‌را به دور انداخته اند. آن‌ها تلاش دارند با سوء استفاده از نام رفیق ضیاء افکار ضد انقلابی و انحلال‌طلبانۀ خود را انقلابی جلوه دهند. این گونه به اصطلاح دفاع و تجلیل از یاد بود رفیق ضیاء در حقیقت جز اهانت و خیانت به آرمان انقلابی رفیق ضیاء چیز دیگری نبوده و نخواهد بود.
درگذشت رفیق ضیاء در سال 1399 خورشیدی در میان رفقای نیمه‌راه گسیختگی ایجاد نمود و اختلالی به میان آورد. و انحطاط روحی در میان بعضی اعضای حزب به وجود آورد. رفقای نیمه‌راهی که در دوران فعالیت حزب از محیط بورژوازی روی اهداف مشخص به درون حزب خزیده و سکتاریزم را پیشه نموده بودند، بعد از درگذشت رفیق ضیاء خود را علنی نمودند. آنان تلاش نمودند تا حزب را به یک حزب اصلاحات اجتماعی مبدل نمایند. زمانی‌که دانستند که کمیته مرکزی محکم روی اصول پا فشاری دارد و دیگر امیدی به تحقق اهداف پنهانی شان وجود ندارد، مسیر انحلال‌طلبی را در پیش گرفتند. این مسیر آنان‌را به سمت خط مشی بورژوازی سوق داد و آگاهانه و ناآگانه با دنباله‌روی از خط آواکیان به ورطۀ رویزیونیزم غلطیدند. در همین مدت آن‌ها تلاش ورزیدند تا پرولتاریا را از راه انقلاب دور نمایند. برخی از آن‌ها که بعدها متوجه ماهیت واقعی و اهداف خائنانه انحلال‌طلبان گردیدند، و حداقل خواستند خود را از انحراف نجات دهند به انزواگرایی روی آوردند و از مبارزه خود را کنار کشیدند.
درس آموزی رفیق ضیاء به مدت 17 سال کمیته مرکزی حزب را آماده ساخته بود که به فوریت توانست دسیسۀ انحلال‌طلبان را خنثی نماید و چون صخرۀ استوار به پیش حرکت نماید و مبارزات خود را علیه هر گونه انحراف به صورت جدی و پی‌گیر ادامه دهد.
انحلال‌طلبان در زمان حیات رفیق ضیاء که خود را مارکسیست ـ لنینیست ـ مائوئیست می‌نامیدند، اما در عمل هرگز پای‌بندی استواری به اصول مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم نداشتند. یکی شان از حزب اخراج گردید و دیگری از کمیته مرکزی کنار گذاشته شد. اسناد مبارزات درون حزبی در زمان حیات رفیق ضیاء و نامه‌های که رفیق ضیاء به انحلال‌طلبان فرستاده، به روشنی ماهیت انحرافی و خط مشی انحلال‌طلبانۀ شان‌را برملا ساخته است. بعد از درگذشت رفیق ضیاء ثابت شد که ادعای آنان به مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم پوچ و بی اساس بوده است.
انحلال‌طلبان تلاش داشتند و دارند تا مواضع انحرافی و ضد مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی خویش را پشت نام حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان پنهان نمایند. آن‌ها تلاش نمودند تا مبانی تئوریک حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان را برهم زنند و با تنقید ریاکارانه تلاش نمودند تا یک عده از جوانانی که به اصل موضوع دسترسی نداشتند، اغفال نمایند. این نیرنگ در ابتدا جا افتاد و تعدادی از جوانان حزبی به دنبال ایشان راه افتادند، اما با درک حقایق دوباره به خط مشی اصولی حزب بازگشتند و فعالیت شان‌را در چار چوب حزب از سر گرفتند.
در برابر کمیته مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان تنها یک راه باقی مانده بود، آن این که به میدان مبارزۀ قاطع با انحلال طلبان وارد شود و نقاب را از روی شان بر دارد و از خط تدوین شده توسط رفیق ضیاء و رفقای هم‌رزمش دفاع نماید.
در چنین شرایط دشوار، وظیفه تجلیل از روز درگذشت رفیق ضیاء و صیانت از روش مبارزاتی حزب که توسط رفیق ضیاء ترسیم شده بود، بدوش کمیته مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست)افغانستان افتاد. کمیته مرکزی این وظیفه را به شایستگی انجام داد، و در برابر هر گونه رویزیونیزم، اپورتونیزم و انحلال‌طلبی ایستادگی نمود و از خط مشی اصولی حزب با قاطعیت دفاع کرد.
حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان با تأکید بر میراث مبارزاتی رفیق ضیاء، قاطعانه در برابر هر گونه انحراف، رویزیونیزم، اپورتونیزم، انحلال‌طلبی می‌ایستد و با اتکاء بر اصول مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم، راه انقلاب را تا برآورده شدن آرمان والای پرولتاریا ادامه می دهد.
یاد و خاطرۀ رفیق ضیاء گرامی باد!
نام رفیق ضیاء همیشه در قلوب ما جاودانه باقی خواهد ماند
زنده باد مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم
زنده باد حزب کمونیست(مائوئیست)افغانستان
کمیته مرکزی حزب کمونیست(مائوئیست)افغانستان
اول سرطان 1404 خورشیدی
22 جون 2025 میلادی
