پنجاه‌وششمین سال‌یاد بنیادگذاری جنبش مائوئیستی
و جریان دموکراتیک نوین افغانستان را
هرچه باشکوه‌تر تجلیل نمائیم!
امروز ۱۳ میزان ۱۴۰۰ خورشیدی مصادف با پنجاه‌وششمین سال‌یاد بنیادگذاری جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین افغانستان است. پنجاه‌وشش سال قبل از امروز، به‌تاریخ ۱۳ میزان ۱۳۴۴ خورشیدی، جنبش مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی (در آن زمان اندیشه مائوتسه دون) توسط پیشگامانِمان و در پیشاپیش آن‌ها زنده‌یاد رفیق اکرم یاری شالوده‌گذاری گردید. زنده یاد رفیق اکرم یاری در آن زمان با الهام‌گیری از “اندیشۀ مائوتسه دون” مبارزات جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین افغانستان را طی چند سال رهبری نمود.
ما در این روز یک‌بار دیگر یاد و خاطرات پیشگامانِمان را گرامی می‌داریم، و به تمامی کسانی‌که در افغانستان در این راه جان‌های خود را فدا ساختند و خون‌های پاک شان توسط دست‌نشاندگان و جلادان فرومایۀ سوسیال‌امپریالیزم شوروی و دیگر مرتجعین ریخته شده سرِ تعظیم فرود آورده و احترام می‌نمائیم.
سازمان جوانان مترقی بر مبنای خط ایدیولوژیک- سیاسی مارکسیستی- لنینیستی- مائوئیستی (آن زمان اندیشه مائوتسه‌دون ) و مشی مبارزاتی ضد امپریالیستی، ضد سوسیال امپریالیستی، ضد ارتجاعی و ضد رویزیونیستی تشکیل گردید. و مبارزاتش را در شرایط موجوده آن زمان طبق این اصول پیش برد و اهداف شوم امپریالیزم، ارتجاع و سوسیال امپریالیزم “شوروی” و پادوان افغانی شان )“حزب دموکراتیک خلق افغانستان”( را به خوبی افشا نمود.
جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین افغانستان از سال ۱۳۴۴ الی سال ۱۳۵۱خورشیدی مبارزاتش را عمدتاً بر مبنای خط اصولی مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی (در آن زمان اندیشه مائوتسه دون) پیش برد و در ظرف چند سال {۱۳۴۴ ـ ۱۳۵۱ خورشیدی (۱۹۶۶ – ۱۹۷۲ میلادی)} به وسیع‌ترین جنبش سیاسی در کشور مبدل گردید. و ده‌ها هزار زن و مرد انقلابی و زحمت‌کشان از میلیت‌های مختلف کشور در مبارزات ضد امپریالیستی، ضد ارتجاعی و ضد سوسیال امپریالیستی را بسیج نمود.
در این مدت (سال ۱۳۴۴ ـ الی ۱۳۵۱ خورشیدی) جریان دموکرتیک نوین چندین بار مورد حمله دولت مرتجع شاهی قرار گرفت. در اولین حمله رژیم ارتجاعی بر جریان دموکراتیک نوین افغانستان، یک نفر از منسوبین کارگری جریان دموکراتیک نوین دستگیر (بازداشت) گردید و در زیرشکنجه جان باخت. دومین حمله رژیم ارتجاعی بر جریان دموکراتیک نوین مصادره جریده شعله جاوید بود که از نشر باز ماند. بعد از مدت کوتاهی سومین حمله “غندد ضربه” رژیم ارتجاعی بر تظاهرات جریان دموکراتیک نوین بود که در اثر این حمله تظاهرات سرکوب گردید و تعدادی از رهبران و کادرهای شعله‌یی زندانی گردیدند.
این سرکوب‌گری‌های رژیم ارتجاعی از یک‌سو و ضعف ایدئولوژیک ـ سیاسی جریان دموکراتیک نوین و سازمان جوانان مترقی از سوی دیگر سبب اولین انشعاب توسط انجیر عثمان ” گروه پس منظر“ در جریان دموکراتیک نوین افغانستان گردید.
جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین افغانستان در طول پنجاه‌وشش سال مبارزات خویش، مسیر پر فراز و نشیب توام با پیچ‌وخم‌های فراوانی را پشت سر گذاشته و با تحمل قربانی‌ها و جان‌نثاری‌های بی‌شمار، خط و مرز مشخصی میان مارکسیزم ـ لنینیزم ـ مائوئیزم و انواع و اشکال رویزیونیزم ـ تسلیمی و تسلیم طلبی کشیده است.
با تأسف بیماری جانکاهی که عاید حال زنده یاد رفیق اکرم یاری گردیده بود به وی این مجال را نداد تا خط مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی سازمان جوانان مترقی را ارتقاء و گسترش داده و حزب کمونیست را در افغانستان پایه‌گذاری نماید. این مریضی، او را مجبور به کناره‌گیری از فعالیت‌های سازمانی نمود.
در ۲۹ جوزای سال ۱۳۵۱ خورشیدی (۱۹۷۲ میلادی) گردهم‌آیی شعله‌یی‌ها در پوهنتون کابل مورد حمله باند اخوانی‌ها قرار گرفت که سیدال سخندان یکی از کادرهای رهبری شعله جاوید توسط سر دستۀ اخوانی‌ها گلبدین حکمتیار به قتل رسید و به جاودانگی پیوست. در جریان تظاهرات سوم عقرب سال ۱۳۵۱ خورشیدی (۱۹۷۲ میلادی) در هرات، مسئولیت قتل یک تن از خلقی‌ها بنام عبدالقادر بدوش جریان دموکراتیک نوین افتاد. تمام این مسایل (کناره گیری رفیق زنده یاد اکرم یاری از مسایل سیاسی و تسلط پاسیفیزم در سازمان جوانان مترقی و حملات سبعانه رژیم پوشالی و اخوانی‌ها) باعث گردید که جریان دموکراتیک نوین افغانستان به دو بخش انتقادیون و مدافعون تقسیم گردد.
بخش عمده انتقادیون تحت رهبری داکتر فیض بنام “گروه انقلابی خلق های افغانستان” در سال ۱۳۵۲ خورشیدی (۱۹۷۳ میلادی) با ارائه سند ” با طرد اپورتونیزم در راه انقلاب سرخ به پیش رویم” به اکونومیزم، غلطید که در همان زمان از طرف رهبری جریان دموکراتیک نوین با یک نوشته تحت عنوان” انقلاب سرخ است یا اکونومیزم بورژوایی” پاسخ داده شد. به تعقیب آن بخش دیگری از انتقادیون زیر نام “محفل هرات” متبارز گردیدند، گرچه “محفل هرات” در این زمینه سندی ارائه ننمود و به “گروه انقلابی خلق های افغانستان هم نپیوست، اما عملش در مقابل سازمان جوانان مترقی و جریان دموکراتیک نوین همان عمل‌کرد ” گروه انقلابی خلق های افغانستان بود.
منحرفین خزیده در درون سازمان جوانان مترقی و جریان دموکراتیک نوین که خط و مشی انحرافی و اکونومیستی، و محلی گرایی را برگزیده بودند، باعث گردید که جریان دموکراتیک نوین و سازمان جوانان مترقی نه‌تنها نتواند در زمان کودتای ۲۶ سرطان ۱۳۵۲ خورشیدی (۱۹۷۳ میلاددی) در مقابل استبداد داودخان خود را منظم و منسجم نمایند، بل‌که به تدریج از صحنه مبارزات سیاسی کشور به حاشیه رانده شدند.
بعد از کودتای ننگین ۷ ثور ۱۳۵۷ خورشیدی (۱۹۷۸ میلادی) توسط باند خلق و پرچم سرکوب گری‌های استبدادی و سبعانۀ کودتاچیان علیه تمامی نیروهای ملی، دموکرات و انقلابی با جدیت آغاز گردید. این سرکوب‌گری‌های گسترده باعث گردید تا یک‌بار دیگر جنب‌وجوش مبارزاتی منسوبین قبلی جریان دموکراتیک نوین را فراگیرد و اتحاد در میان شان شکل گیرد. ولی متاسفانه که نه‌تنها نتوانستند عکس‌العمل اصولی و متناسب علیه کودتاچیان و متجاوزین اشغال‌گر سوسیال امپریالیزم از خود نشان دهند، بل‌که خط و مشی رویزیونیستی و تسلیم طلبانۀ ملی و طبقاتی آشکار در آن رونما گردید، این حرکت کل جنبش کمونیستی و جنبش دموکراتیک نوین را به طرف پراگندگی و تشتت مبتنی بر خط و مشی انحرافی، اکونومیستی، رویزیونیستی و تسلیم‌طلبانۀ ملی و طبقاتی سوق داد. منسوبین سازمان جوانان مترقی و جریان دموکراتیک نوین افغانستان نه‌تنها توسط باند کودتاچی و سوسیال امپریالیزم اشغال‌گر “شوروی” به قتل رسیدند، بل‌که تعداد زیادی توسط باند اخوان (حزب اسلامی گلبدین و جمعیت اسلامی) نیز به قتل رسیدند.
تسلط خط و مشی خطوط انحرافی فوق‌الذکر بر بدنۀ متفرق و پراگندۀ جنبش کمونیستی (مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی) و جنبش دموکراتیک نوین افغانستان در حدود یک‌ونیم دهه دوام نمود و ضربات بی‌شماری را بر پیکر آن وارد ساخت.
بعد از جان‌باختن زنده یاد مجید کلکانی در اوایل دهه شصت خورشیدی رفیق ضیاء علیه خط و مشی “تازه اندیشان” ساما که از مسیر ملی دموکراتیک به مسیر اسلامی تغییر جهت داد و زیر نام “اعلام مواضع ساما” به دفاع از” انقلاب اسلامی” و “جمهوری اسلامی”پرداخت به مبارزه برخاست و این خط را رویزیونیستی و ضد انقلابی خواند.
جنبش مائوئیستی کشور که توسط بخش‌های مختلف این حرکت نوین (حزب کمونیست افغانستان، سازمان پیکار برای نجات افغانستان و اتحاد انقلابی کارگران افغانستان) به راه افتاد، با الهام‌گیری و درس‌آموزی از جنبش کمونیستی بین‌المللی، مشخصاً جنبش انقلابی انترناسیونالیستی به تکامل خود ادامه داد، و علیه سکتاریزم،و گروه‌گرایی به مبارزه برخاست و راه وحدت حزبی را در پیش گرفتند، پیش‌برد این مسیر اصولی و درست بالاخره منجر به ایجاد حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان در اول می سال ۲۰۰۴ گردید.
در ۱۳ میزان ۱۳۶۵ خورشیدی (۱۹۸۶ میلادی) برای اولین بار در تاریخ جنبش کمونیستی (مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی) و جریان دموکراتیک نوین کشور، بیست‌ویکمین سال‌گرد بنیان‌گذاری جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین افغانستان را “هسته کمونیست‌های انقلابی” تحت رهبری رفیق ضیاء تجلیل نمود و شماره ششم “ندای انقلاب“ بطور ویژه به مناسبت این روز انتشار یافت.
بعد از تجلیل این روز دو سال پی در پی یعنی سال‌های ۱۳۶۶ و ۱۳۶۷ خورشیدی از این روز خجسته تجلیل بعمل آمد، متاسفانه که بعد از آن این روز تاریخی همه ساله و بصورت منظم تجلیل نگردید و فقط در سال ۱۳۶۹ خورشیدی از این روز تاریخی تجلیل بعمل آمد. این قصور و کوتاهی مبارزاتی تا سال ۱۳۹۴ خورشیدی ادامه یافت. در ۱۳ میزان سال ۱۳۹۴ خورشیدی از پنجاهمین سال‌گرد روز بنیادگذاری جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین کشور توسط حزب کمونیست (مائوئیست)افغانستان تجلیل بعمل آمد.
حزب کمونیست (مائوئیست) از تجلیل پنجاهمین سال‌گرد بنیان گذاری جنبش مائوئیستی و جریان دموکراتیک نوین کشور به این طرف همه ساله این روز تاریخی را با احترام تمام، گرامی‌داشت و تجلیل نموده است.
حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان افتخار می‌نماید که مشعل بر افروخته شده توسط پیش‌گامان و در پیشاپیش آن‌ها رفیق جان‌باخته رفیق اکرم یاری نه‌تنها خاموش نشده، بل‌که با وجود تعهد شکنی و خیانت رفقای “نیمه راه” با گذر از پیچ‌وخم‌ها و فراز و نشیب‌ها فروزان‌تر و مشتعل‌تر از سابق در راه مقاومت همه‌جانبه ملی مردمی و انقلابی علیه امارت اسلامی طالبان و حامیان اشغال‌گرشان در راه انقلاب کشور به پیش حرکت می‌کند.
حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان به‌منظور درک عمیق‌تر مارکسیزم- لنینیزم- مائوئیزم و تطبیق عملی آن در شرایط مشخص کشور به مبارزات خود ادامه داده و می‌دهد و تلاش می‌ورزد که علیه انحرافات، اشتباهات خطی، انحلال طلبی، و سکتاریزم بخش‌های مختلف جنبش مائوئیستی افغانستان، با وجود اشتباهات و محدودیت‌ها موجود در درون حزب و به‌‌خاطر وحدت همه مائوئیست‌ها به مبارزه خود ادامه دهد.
حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان روز ۱۳ میزان ۱۴۰۰ خورشیدی (۵ اکتبر ۲۰۲۱ میلادی) را در حالی تجلیل می‌نماید که امپریالیزم اشغال‌گر امریکا یک‌بار دیگر دست پرورده‌های دیروزی شان (تحریک طالبان) را برای بار دوم به قدرت رساند.
حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان در پنجاه‌وششمین سال‌گرد تأسیس جنبش مـائـوئـیـستـی و جریان دمـوکراتیک نـویـن افغانستان، یک‌بار دیگر تعهد خویش را برای پیش‌روی در این مسیر مبارزاتی اعلام می‌دارد.
