در نبود رفیق ضیاء
عزم مان متین ، رزم مان همچنان پایدار باد!
دومین کنفرانس بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست ـ لنینیست ـ اندیشه مائوتسه دون در سال 1984 میلادی (1363 خورشیدی) اولین حرکت مبارزاتی در سطح بین المللی بود که رفیق ضیاء به دعوت مستقیم رفقای ترکیه، عملا در آن اشتراک ورزید و پس از بازگشت به وطن، زمانی که گزارش سفر را به قیوم رهبر ارائه داد، رهبری “ساما” از کنار گزارش بی اعتناء عبور نمود. این حرکت قیوم رهبر، رفیق ضیاء را به این نتیجه گیری رساند که پیشبرد مبارزه در راه تامین آزادی بر اساس خط مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی (در آن زمان اندیشه مائوتسه دون) از طریق “ساما” غیر ممکن است. ازین خاطر طرح ” هسته انقلابی کمونیست‌های افغانستان ” را روی دست گرفته و به تاریخ 14 حمل 1365 خورشیدی ( 3 اپریل1986 میلادی) رفیق ضیاء قطع رابطه خود را با “ساما” رسما اعلام نمود.
پایه ریزی ” هسته انقلابی کمونیست های افغانستان” از جمله کارهایی بود که رفیق ضیاء پس از انشعاب از “ساما” روی دست گرفت و “ندای انقلاب” را به دست نشر سپرد و مبارزات اصولی و قاطعانه را علیه رویزیونیزم، تسلیمی و تسلیم طلبی “ساما” و علیه خط و مشی رویزیونیستی “سازمان رهایی افغانستان ” و علیه “مشعل رهایی” بعنوان یک ارگان رویزیزونیستی سه جهانی روی دست گرفت.
وی بخوبی توانست جنبه های مثبت و منفی “سازمان جوانان مترقی” را تحلیل و بررسی نموده جنبه های مثبت آنرا تکامل دهد و روی طرح حزب کمونیست گام های اولیه را برداشت و تاکید می نمود که بدون سه سلاح انقلاب ( خط و مشی حزبی، ارتش خلق و جبهه متحد ملی ) هیچ انقلابی به پیروزی نمی رسد.
همین بود که در سال 1368 خورشیدی ( 1989 م.) طرح “سازمان کمونیست های انقلابی افغانستان ” را روی دست گرفته و به تعقیب آن بخاطر وحدت گروپ ها و شاخه های پراکنده جنبش چپ مارکسیست – لنینیست – مائوئیست (در آن زمان اندیشه مائوتسه دون) تلاش فراوان نمود، که همراه ” املاء ” ( اتحاد مارکسیست – لنینیست های افغانستان) و ” سازمان پیکار برای نجات افغانستان “، ” کمیته وحدت و انسجام ” را شالوده گزاری نمود.
همین بود که در سال 1371 خورشیدی ( 1992 م.) رفیق ضیاء توانست با اتکاء به جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (ریم) طرح “حزب کمونیست افغانستان ” را روی میز آورده، حزب را بنیانگذاری کند و دور دوم شعله جاوید را بعنوان ارگان مرکزی حزب به دست نشر بسپارد و طبقه کارگر در افغانستان برای اولین بار حزب پیشاهنگ انقلابی اش را به دست آورد.
هنگامی که کنفرانس سرتاسری 1993 م ( 1372 خورشیدی) میان احزاب و سازمان های م ل م به دعوت جاا ( جنبش انقلابی انترناسیونالیستی ) در سطح جهان تدویر یافت، رفیق ضیاء درین کنفرانس شرکت ورزید و نقش برازنده ای در آن ایفاء نمود.
سند مهم این جلسه: ” زنده باد مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم ” نیز به تصویب رسید که نقش برازنده رفیق ضیاء درین جلسه بخوبی هویدا بود. او روی تعیین تضاد عمده جهانی به شدت پافشاری نمود که تضاد میان امپریالیزم و خلق های تحت ستم جهان در شرایط فعلی تضاد عمده جهانی را تشکیل میدهد، هرچند نماینده امریکا درین جلسه قبول کرد اما پس از جلسه حزب کمونیست انقلابی امریکا بدین فیصله، رای منفی ارائه نمود از آنجائی که بعضی مسائل لاینحل باقی مانده و به جلسه بعدی محول گردید، در جلسه سال 2000 م. تضاد میان امپریالیزم و خلق های ستم دیده جهان به عنوان تضاد عمده جهانی مشخص گردید هر چند حزب کمونیست ایران ( م ل م ) بدان رای منفی داد، اما نقش رفیق ضیاء در تمام جلسات بین المللی معلوم و مشهود بود.
در 7 اکتوبر 2001 هنگامیکه اشغالگران سفاک و خون آشام یانکی به کشور عزیز ما حمله کردند، تهاجم و لشکر کشی اشغالگرانه شان باعث شد که حزب کمونیست افغانستان تحت رهبری رفیق ضیاء با پخش اعلامیه ای آنرا محکوم نمود و طرح وحدت همه مائوئیست های افغانستان را ریخت.
تشکیل حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان نیز از جمله دستاوردهای ارزشمند رفیق ضیاء است که پس از تدویر اولین کنگره وحدت توانست سه جناح را در حزب مقدم نموده و طرح حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان با تصویب برنامه و اساسنامه حزبی در اول می 2004 م. اختتام موفقانه کنگره وحدت جنبش مارکسیستی ـ لنینیستی ـ مائوئیستی افغانستان و ایجاد حزب کمونیست(مائوئیست) افغانستان را رسما اعلام نمود و در سال 1394 خورشیدی نیز در راس تشکیلات حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان در دومین کنگره سراسری با اتفاق آراء برگزیده شد.
متاسفانه پس از 17 سال رهبری حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان، بدرود نابهنگام رفیق ضیاء، دیگر نگذاشت تا آرمان‌های والائی که وی برای خلق ستمدیده کشور برنامه ریزی نموده بود، به مرحله اجراء در آورد و فرصت ادامۀ زندگی را از وی گرفت.
اینک وظیفه ماست تا در فقدان رفیق ضیاء عزم مان را راسخ و رزم مان را پایدار نموده و بخاطر برافراشتن درفش رزمنده حزب در قله های شامخ کشور توفنده مانند طوفان به پیش رویم و رخشنده مانند آفتاب بدرخشیم.
اینک وظیفه مبارزاتی ماست که همچنان روابط خویش را با تمام احزاب و سازمان های سراسر جهان مستحکم تر از سابق به پیشبرده و وظایف انترناسیونالیستی خویش را با اتکاء به اصول و ضوابط تشکیلات حزب کمونیست (مائوئیست) آفغانستان همچنان به پیش ببریم و روابط عمیق خویش را بخاطر دفاع از جنگ خلق در هند و فیلیپین عمیق تر نماییم و علیه تمام انحرافات رویزیونیستی ، اپورتونیستی و انحلال گرانه در سطح جنبش بین المللی کمونیستی ادامه دهیم و مسیر به جا مانده از رفیق ضیاء را در پیوند تنگاتنگ با سایر احزاب و سازمان های جهانی مستحکم نماییم.
پایدار و مستحکم باد روابط بین المللی احزاب و سازمان های م ل م
زنده باد مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم
کمیتۀ روابط بین المللی – حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان
اول سرطان 1400 خورشیدی
